(bkz: aa bu benim)
Kırsal bir kesimde geçici bir süre için ikamet etmek zorunda kalan ve dış görünüş olarak saç sakal kombinasyonuyla bileşen birinin yaşayacağı durumdur.
Böyle küçük yerdeki insanlar dış dünyaya tam açılamamanın da etkisiyle sizi şöyle bir süzer ve içinden türlü düşüncelerle yanınızdan geçip gider, arkada bir yerlere otururlar.
hatta kapalı bir kızsa ayakta kalan, ve boş tek yer benim yanımsa yine de oturmaz, inadına ayakta gider.
ilk zamanlar acaip gelirdi de, zamanla alışıyor insan.
garip tespittir tebrikler.Düşünsenize otobüse güzel bir kız biniyor ve sadece iki yer boş.O sizin yanınızı değilde diğer erkeğin yanındaki boş koltuğu seçiyor.içinizden düşünürsünüz "ulan demekki ıssız bi adaya düşsek üçümüz, kız beni değilde onu seçecek" gerçekten zor durumdur.
kendinize yol boyunca ''dışardan bakınca cüzamlı gibi filan mı görünüyorum?'' diye sorma sebebidir. otobüse sıkı bir rockcı efendime söyleyeyim metalci olarak biner, emocan olarak inersiniz.
sene 1963, aylardan mayıs, günlerden pazar. o zamanlar otobüste sigara içilebilmekte tabi. aksaraydan kalkan otobüsümüz beşiktaşa doğru yol alırken, bir kadın bindi otobüse. tam bir istanbul hanımefendisi. ben koridor tarafında oturuyorum. bir benim yanım boş birde yandaki artist adamın. kadın biletini verirken adamla göz göze geldik ve benim kadının yanıma oturmasına dair ümitlerim, bir anda yerini ümitsizliğe bıraktı. içimden münir nurettin selçuk efendiye ait 'beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın' eserini söylemeye başladım. adam bu halimi anlamış olcak ki yüzünde iğrenç bir tebessüm oluştu. kadın adama doğru yürüyordu ve tam oturacaktı ki 'ya benimsin ya da boş koltuklarınsın' diyerek adamın yanına çat diye oturdum ve kadın da benim yerime oturmak zorunda kaldı. büyük bir zafer kazanmıştım ve adamın yüzündeki tebessüm nefrete dönüştü. adamın belasını s*kt*m. kadın da komşudaki kaza göz diktiğinden elindeki horozdan oldu.
ondan daha beteri de var. otobüse biner bi kişi, senin yanına bakar daha sonra bütün otobüsü süzer ve sonra seni süzer hiç oturmaz ayakta kalmayı tercih eder. böyle bir durumda otobüs hızlandığında kendimizi otobüsün tekerlerinin altına atmamız en olası durumdur.
acıtır. aynı şey okul servisinde olduğunda daha bir kırıcıdır. insanın kalkıp isyan edesi hormonları çalışmaya başlar. fakat insanlar daha da soğur diye hiç bir şey söyleyemez.
