biletini basıp otobüsün arkasına doğru ilerlerken kendisine sunulan yerleri birer birer geri çeviren teyzenin, durup dururken ve hiç gereği yokken oluşturduğu, akıllarda soru işaretleri bırakan karizmadır.
öyle bir şey mi varmış ben hiç görmedim de. benim gördüğüm yer verilmeyince tip tip bakan ya da üstüne üstüne yüklenen teyzeler, yok yani utanmasa kucağıma oturacak.
olsa bile istanbulda olmayan teyze tipidir. gözleriyle döver resmen ama tepki vermemek en iyisidir. teyzem, gezmelere gidip dedikodusunu yapsın kurtlarını döksün, biz de sabah 9 akşam 6 işten çıkalım köpek gibi çalışalım hanfendiye yer verelim, hastane durakları harici hiç bir teyzeye yer vermeyin...
o teyze biraz daha yaşlansa ve yolda onu karşıdan karşıya geçirmek isteyen bir genci görse, çantasından kartvizitini çıkarır ve çocuğa verir. arkasına bakmadan gider.
çocukluğunda büyüklerinden sıkça duyduğu "erkekler sanan şeker verirlerse sakın alma" tembihi bilinçaltına işlemiş teyzedir. boş koltuk gözüne şeker gibi görünür de çekinir.
