otobüs yolculuklarını çekilmez kılan klişelerden biri.
genellikle sonradan gelen kişi bu yerleşme müsabakasının mağlubudur; oturan hayvan 'önce ben oturuyordum istediğim kadar yayılırım' felsefesindedir. siz kalan yere sıkışıp bacaklarınızı toplarsınız; diyaloglarda bir ayıyla başrol oynamak istemiyorsanız tabi.
Belediye toplu taşıma otobüsü ise derhal ayağa kalkılır, mümkün olan en uzak ve sote köşeye geçilerek sakinleşilmeye çalışılır. Şehirler arası otobüste iseniz ise Allah yardımcınız olsun ne diyeyim!
gerçekten de ayıdır. ulan ayı! babanın koltuğu mu o? başkasının oturma hakkına ne tecavüz ediyorsun. hele bir de şişkoysan tam ayısın, iki yönlü. ayıoğlu ayı. bacaklarını çeker misin de diyemezsin amına koduğumun ayısına. pençe mençe sallar.
iyi niyetle, armut ikram edilmesi, almazsa muhabbete 'havalar da soğudu şimdi sizin memlekette ne soğuktur' diyerek kuzey kutbunu ima edilmesi gereken ayı cinsidir.
genellikle şehirlerde yaşar. ortama ayak uyduramazlar. henüz evcilleştirilememişlerdir.
şehirlerarası otobüslerde cam kenarında otururken, ön koltuktaki yolcunun koltuğu biraz yatırmasıyla sanırım benim de bir anda büründüğüm sıfat. sığamıyorum kardeşim ne yapayım yani?
