osuruğa gülenin osuruk kadar aklı yoktur bu başka bir mevzudur lakin böyle spastik ev arkadaşlarım olduğu için de osuruk kadar olmasa da kendimi inanılmaz anlamsız bulabiliyorum.
osuruk kokusunu aldığı anda çakmağı çakıp götümüze doğru uzatıp, alev almasını bekleyen malafatlarla birlikte yaşadım ben bir dönem. şimdi böyle bir şizofrenik hayat yaşadığına mı yanmalı, yoksa gülmekten çekilen beyin damarlarına mı?
