hasta adam, yıkılmış ve çürümüş zavallı bir devlet haline gelmiş osmanlı nın son dönemi ile yepyeni ve bilim peşinde koşan, ilim neredeyse kovalayan medeni, batılılaşmış türkiye cumhuriyeti devletinin eğitim sistemlerinin karşılaştırılmasıdır.
türkiye cumhuriyetinin başarılı tüm yöneticilerini yetiştiren o hasta ve geri kalmış denilen osmanlıdır ( mustafa kemal, celal bayar, adnan menderes, kazım karabekir, fevzi çakmak, rauf orbay v.s.) ama nedense osmanlı düşmanları; osmanlı nın yetiştirdiği bu başarılı adamların peşinde koşup osmanlı ya söver ama türkiye cumhurieyti nin yetiştirdiği devlet adamlarına küfreder.
demek ki neymiş osmanlı nın ölüsü bile türkiye cumhuriyeti nin en iyisinden üstün imiş.
osmanlının o dönemde eğitime yönelecek durumu mu vardı diye sormak lazım?
iç savaşlar, dış etkiler arasında çalkalanan ve çöküş dönemini hisseden osmanlıda bunu beklemek saçmalık. tarihi olayları tarihine göre yorumlama yeteneği kazanmamız gerekiyor. şuana gelirsek tüm dünyanın eğitim düzeyi karşısında türkiye bu eğitim düzeyine gelmek zorunda, ister a ister b partisi olsun. demem o ki karşılaştırmak saçma olacaktır.
biz en doğrusu almanya, yeni zellanda, ingiltere vb 1. sınıf ülkelerle karşılaştıralım şuan, karşılaştıralım ki kara tahtayı akıllı tahta yapmak ile eğitimimizi geliştiremeyeceğimizi anlayalım.
saçma karşılaştırmadır. kıyasa tabi tuttuğunuz kişiler devlet adamı değil askerdir ve elbette ki osmanlı da türkiye de asker yetiştirme konusunda başarılıdır hatta türkiye daha başarılıdır çünkü imkan ve teknikler daha gelişmiştir.
