bir beşiktaş taraftarı olarak maçlarda i.üzülmez orta yapmaya yeltenirken "korner" diye sevinçle haykırıyorum. alıştım artık üzülmüyorum, iyi tarafına bakmaya çalışıyorum. diyorum ki: "şimdi tello güzel bi korner yapar da sivok veya toraman güzel bir kafa golü atar."
olsun, biz deli ibrahim'i yapamadığı ortalarıyla sevdik. onun 90. dakikada bile hala karşı kaleye deparlarına, bunun sonucunda yaptığı başarısız ortalara alıştık. o futbolu bırakınca gerçekten çok üzüleceğim.
şimdilik tadını çıkarıyorum. jübile yaparsa da istanbul'da oturmamama rağmen gidip izleyeceğim. onun son kez rakibe topu çarptırmasını, kendini rakiple top arasına koyup faul kazanmasını doya doya seyredeceğim. ilerde çocuklarıma anlatacak güzel bir anım olacak. diyeceğim ki: "siz bilmezsiniz, bir deli ibrahim vardı. canından çok severdi beşiktaş'ı, terinin son damlasına kadar oynardı. 38 yaşına kadar da bu böyle oldu."
