Bir akşam umudumu yastığıma gömerek uyuduğumda, sabah başucumda Orhan Veli'nin şiir kitabı varsa, perdemi açmaya karar veririm. Güneşi içeriye alırım ve o sabah yeniden sevebilme ihtimalim olduğuna inanırım. Umutsuz bir gecenin bir sabahı uyandığımda yaşamayı bana sevdiren şairdir o.
--spoiler--
heeeey!
ne duruyorsun be, at kendini denize;
geride bekliyenin varmış, aldırma;
görmüyor musun, her yanda hürriyet;
yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol;
git gidebildiğin yere.
--spoiler--
Beni güzeL hatırLa bunLar son satırLar...
Farzetki bir rüzgardım esip geçtim hayatından
yada bir yağmur,seL oLdum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
KayboLup gittim beLkide bir rüya idim senin için...
Uyandın ve ben bittim...
Beni güzeL hatırLa
Çünkü sevdim seni ben herşeyini...
Sana sırdaş oLdm,dost oLdum koynumda ağLadın...
Yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini...
Beni üzdün kınamadım...
ALışıktım vefasızLığa el oLdun aLdırmadım...
Beni güzeL hatırLa...
Sana unutuLmaz geceLer bıraktım...
En yorgun sabahLar...
Sana güLüşümü,gözlerimi sonra sesimi bıraktım...
En güzeL şiirLeri okudum gözLerine baka baka...
SöyLenmemiş merhabalar sakLadım her köşeye...
VedaLar bıraktım dudakLarda...
Ne ararsan bir sevdanın içinde;
FazLasıyLa bıraktım ardımda...
Beni güzeL hatırLa...
Dizlerimde uyuduğunu düşün...
Saçını okşadığımı,üşüyen eLLerini ısıttığımı...
MutLu oLduğun anLarı getir gözünün önüne...
ALnından öptüğüm dakikaLarı...
Birazdan kapını çalan kişinin ben oLabiLeceğimi düşün!
Şaşırtmayı severim biLiyorsun!
Bu da sana son sürprizim oLsun...
Şimdi seninLe yaşanan günLeri ateşe veriyorum...
Beni güzeL hatırLa
GiDiYORUM...
özgürce yazan özgürce düşünen, hayallerini bir kaç kelimeyle bir kaç konuyla sınırlamayan, hayata başka bir yönden bakmayı sağlayan mükemmel bir şair. en bilindik şiiri: istanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı.
iSTANBUL'U DiNLiYORUM
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Birşey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı;
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
istanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
istanbul'u dinliyorum.
Bir duyma da gürültüsünü
Dallarda çıtırdayarak açılan fıstıkların,
Gör bak ne oluyorsun.
Bir duyma da gör şu yağan yağmuru;
Çalan çanı, konuşan insanı.
Bir duyma da kokusunu yosunların,
istakozun, karidesin,
Denizden esen rüzgarın .
dile öyle bir dolanır ki gün ortasında bakakalırsınız giden geminin ardından atamazsınız kendinizi denize, eve tuz ekmek götürmeyi böyle havalarda unutursunuz, karpuz yüklü gemiler geçerken damların üzerinden gemliğe doğru denizi görürseniz şaşırmamak için birilerini uyarırsınız.
orhan veli tam da istediği gibi günlük hayatta sizinle yaşar.
uyuşamayız seninle yollarımız ayrı;
sen ciğercinin kedisi ben sokak kedisi;
senin yiyeceğin kalaylı kapta;
benimki aslan ağzında;
sen aşk rüyaları görürsün, ben kemik
ama seninki de kolay değil, kardeşim;
kolay değil hani;
böyle kuyruk sallamak tanrının günü.
cevap
-ciğercinin kedisinden sokak kedisine-
açlıktan bahsediyorsun;
demek ki sen komünistsin.
demek bütün binaları yakan sensin.
istanbul'dakileri sen
ankara'dakileri sen...
sen ne domuzsun, sen!
zamanında sarhoş, ayyaş, şarapçı, meyhor gibi söz sanatları ile süslendirilmiş garip akımın efsanesi olarak en çok sevdiğim insan. oturup karşılıklı içmek istediğim şair.
otopsi
- orhan veli'ye ağıt -
morgda açılınca kafatası
doktor beyler beyin gördüler
indirince tenkafesine neşteri
doktor beyler yürek gördüler
yürekte ne gördüler dersiniz
yürekte memleket gördüler
dünya gördüler
bir de dost gördüler
ama bu işte doktor beyler
doğrusu geç kaldılar
çok geç kaldılar
onun şiirleri çok basit gibi görünür. ne vardır herkes yazar üç beş cümleyle o şiirleridir. ama aslında o kadar içten o kadar derindir ki ta yüreğiniz en dibine seslenir sanki. türk edebiyatının hatta dünya edebiyatının en iyi şairidir. ''Deniz yırtılır kimi zaman,
Bilmezsiniz kim diker;
Ben dikerim.'' dizeleriyle dünyadan birçok sürrealist şair tarafından çok beğenilmiştir. hatta bir tanesi bu şiirin sürrealizmin en önemli şiirlerinden olduğunu söylemiştir.ayrıca her şiirini okudukça bu orhan veli'nin en sevdiğim şiiri, sonra bir diğerini okuyunca yok yok en sevdiğim aslında bu diye zincirleme devam eden bir şey yaşarım. gerçek olan da bu adamın bütün şiirleri benim en sevdiğim şiiridir. orhan veli en sevdiğim yeri benim için her zaman ayrı olan şairdir, insandır. keşke daha çok yaşasaydı da daha fazla yazsaydı. ama bir yandan da ölümü tam da istediği şekilde olmuştur belki.
'''Kimse duymadan ölmeliyim
Ağzımın kenarında bir parça kan bulunmalı.
Beni tanımayanlar
Mutlak birini seviyordu demeliler.
Tanıyanlarsa, Zavallı, demeli,
Çok sefalet çekti
Fakat hakikî sebep bunlardan hiçbiri olmamalı...'''
Keşke bu zamanlarda yaşasaydı dediğim, bana şiiri sevdiren şairdir.
mektepten kaçıyorsun,
kuş tutuyorsun,
deniz kenarına gidip
fena çocuklarla konuşuyorsun,
duvarlara fena resimler yapıyorsun
bir şey değil,
beni de baştan çıkaracaksın,
sen ne fena çocuksun.
işte şu filli kardeşinizin hayran olduğu şairdir... Ayda en az bir iki kere aklıma gelir, içlenirim: "ben ne için bu kadar geç geldim dünyaya, orhan veli zamanında yaşamak ve onunla oturup içmek varken..."
veya kendimi orhan veli'ye kızgın bir şekilde bulurum: "ya arkadaş, bu kadar erken ölmek de nesi?!"
4s tanım: süleyman efendi ve onun nasırlarını şiire sokup da herkesi şaşırtan, hatta şok eden şairdir. Şiiri, Şiir zevkinin asıl sahibi olan işçi sınıfı için yazar...
"bilmezler yalnız yaşamayanlar,
nasıl korku verir sessizlik insana;
insan nasıl konuşur kendisiyle;
nasıl koşar aynalara,
bir cana hasret olmayı,
bilmezler."
