kesinlikle çok güzel bir bağış..tabi ki günah değildir.. sayenizde bir çok insanın hayatı kurtulabilir.. zaten öldükten sonra organlarınız olmuş olmamış ne fayda?toprağın altında çürüyüp gitcek.. böceklere yem olcağına insanlara hayat olsun..
öldükten sonra ölmemek, aynı zamanda ölmeden önce ölmek için yapılabilecek en güzel şeylerden biri.
yakınınızdaki herhangi bir hastanenin "organ bağışı" bölümüne gidip, ilgili formu doldurmanız ve kan örneği vermeniz yeterli. neticesinde size verilen organ bağış kartını kimlik gibi sürekli yanınızda taşıyorsunuz.
bu kararı verdikten sonra; organ bağışı gönüllüsünün ailesine ve eşine (en yakınlarına) haber vermesi gerekmekte. hatta daha da güzeli, bu durum paylaşıldığında ailenin "eğer bana birşey olursa sen de organlarımı bağışla tamam mı?" demesi.
dini olduğu iddiasındaki ıvır zıvıra da aldırmayın, bu süreçte dini gerekleri suratınıza çarpmaya çalışarak size; bedeninizin toprak altında çürümesini, ihtiyaç sahiplerine hayat vermesinden daha anlamlı/sevapmış gibi göstermeye çalışacak envai çeşit gerzekle karşılaşmanız muhtemel.
bir diğer hamasi iddia da; organ bağış kartı taşıyan kişiler ölümcül bir sağlık problemi yaşadıklarında, doktorların yardım etmedikleri ve dahi kişiyi ölüme terkettikleri yönünde. yahu böyle birşey mümkün olabilir mi? doktor, nakil bekleyen hastanın genel sağlık tablosunu korumakla yükümlüdür, organ bulmakla değil. benim hayatımın nakil bekleyen hastadan daha değersiz olduğunu düşünmesi mümkün mü? fazla doktor dizisi izletmemek lazım herhalde.
son iddia da; gayet organize durumda olan organ mafyasının doktorlarla işbirliği yaptığı yönünde: yani ölümcül bir durumda organ bağışçısı kurtarılmayacak, alınan organ sayesinde doktorumuzun cebine trilyonlar girecek. eh biliyoruz ki böyle bir tablonun yaşanması için organ bağışçısı olmaya gerek yok zaten. aksine bu ülkede organ mafyası da, organ bağışı yeterince gelişmediği için var. genel tabloya bakıldığında diğer ülkelerde de durum böyle.
cesedin kadavra olarak kullanılması hususu ise daha çok düşünmeyi gerektirebilir ki, özellikle ailelerin buna ciddi itirazları olacağını düşünüyorum. vücudunuzu kadavra olarak kullanılmak üzere bir tıp fakültesine bağışladığınızda, doğal olarak gömülmüyorsunuz. yalnız kadavra olarak kullanılabilecek beden bulmak son derece zor olduğu için (yani kimse bağışlamadığı için), daha ziyade durumun zorluğunu bilen tıp hocaları bedenlerini bağışlamakta. vücudunuz içi solüsyon dolu kadavra havuzlarında bekletiliyor ve yıllarca kullanılabiliyor. ancak, artık daha fazla faydalanılamaz hale geldiğinde gömülüyor. romantik bir bakış açısıyla diyebiliriz ki, doktor adayları mesleklerini sizin bedeninizi kesip biçerek öğreniyorlar, gayet hoş ve mantıklı.
son olarak; organ bağışı ancak özendirilebiliyor, buna ilişkin mesela ülke genelinde bir kampanya düzenlenmesi, bildiğim kadarıyla yasak.
tek soruya cevap vermekle yapılacak seçim. ''iş gören organlarınla böcek beslemek mi istersin yoksa bir insana hayatı yeniden bağışlamak mı?'' üzerine çok düşünecek ne var anlayamadığım husustur.
en çok organ bağışını karadenizliler yapıyomuş. saat dilimlerine girmeden kısmen de bi karadenizli olarak söylemek isterim ki karadeniz sınırları içindeyse gayet normalde ülke geneli için de böyle bi tablo geçerliyse karadenizlilerin bi zamandan sonra kendisine lazım olmayacağını düşündüğü organları bağışlaması, yaşamı süresince o organları had safhada, özellikle bi iki tanesini, kullandığının işaretidir gibi.
ROBERT N.TEST'iN hatırlamak adlı şiiri organ bağışını çok güzel anlatmaktadır:
GÖZLERiMi; gün ışığını, bir bebeğin yüzünü, bir kadını gözlerindeki sevgiyi görmemiş bir adama verin.
KALBiMi; kendi kalbi ona acı vermekten başka bir şeye yaramayan birine verin.
KANIMI; bir otomobilin enkazı altından çıkarılmış olan gence verin. Verin ki torunlarının oynadığını görene kadar yaşasın.
BÖBREKLERiMi; haftadan haftaya yaşaması makineye bağlı olan birine verin.
KEMiKLERiMi; alın ve sakat bir çocuğun yürümesinin yolunu bulun.
Eğer bir şeyleri gömmemiz gerekiyorsa, hatalarımı, kusurlarımı, insanlara olan ön yargılarımı gömün. Günahlarımı şeytana, ruhumu tanrıya verin. Eğer yeri gelirde beni hatırlamak isterseniz, bunu, size ihtiyacı olan birine yardım ederek yapın. Eğer tüm bu isteklerimi yaparsanız sonsuza kadar yaşarım.
Bağışlanan her organ yaşama tutunan bir insan sloganınıda eklemek istiyorum.
dinen yasak olan denmiş fakat dinen de ahlaken de vicdanen de yapılmasında sakınca olmayan bir şeydir.öldükten sonra hiç bir işe yaramayacak et parçasının insan hayatı kurtarabilcekken neden çürümesini bekleriz ki.benim dinimde çok sevap vallahi.
Dinen cevaz verilmiş bir konudur. Diyanet işleri Başkanlığı 6.3.1980 tarih ve 396 sayılı kararı ile organ naklinin caiz olduğunu açıklamıştır.Ayrıca
" KiM BiR KiMSEYE HAYAT VERiRSE, O SANKi BÜTÜN iNSANLARA HAYAT VERMiŞÇESiNE SEVAP KAZANIR " (Maide Suresi, Ayet 32 ) ayetide bu durumu desteklemektedir.
Organ bagısının ulkemizde vatandaslık gorevleri arasına getirilmesi taraftarıyım, nasıl vergi veriliyorsa organ bagısı yapılsın. Aklın ve vicdanın gerekliligi budur.
düşünün ki altı yaşındaki kızınıza karaciğer lazım. endişeye gerek yok. adını listeye alıyorlar. ama sıranın kızınıza gelmesi belki altı ay belki iki yıl sürecek olması sizi tedirgin ediyor. sizin için en değerli varlığın gözünüzün önünde erimesi sizi üzüyor. ama birşey yapamıyorsunuz. ne yaparsanız yapın bir karaciğer yapamazsınız. bunu siz de biliyorsunuz. hatta sizin için kızınız o kadar değerli ki kendi ciğerinizi vermeye razı oluyorsunuz. ama siz ne yapmanız gerektiğini düşünürken kızınız ölüyor. düşünüyorsunuz 'acaba ölen bir insanın ciğeri toprak olacağına kızıma verilseydi kızım yaşayacakmıydı?' diye. cevap veriyorum 'evet yaşayacaktı. ama hala 'şimdi gözümü verirsem ahirette gözüm olmadan ne yapacağım?' diye soranlar varken daha yüzlercesi ölecek bu çocukların. hatta birgün ben veya bu yazıyı okuyan sen!
sizden istediğim 'istenmesi en zor şey olan' organlarınız. unutmayın siz öldükten sonra bu organlar hiçbir işinize yaramayacak bunları mikroorganizmalar parçalayacak. ama eğer organlarınızı birilerine verirseniz inanın ki sizin ölmeniz başkasına hayat verecek. bunu düşünmek bile güzel...
bazen aklıma gelen ve yapsam ne güzel olur lan diye düşündüğüm olay. biraz önce de haberlerde gördüm, aynı aileden üç böbrek hastası -anne, büyük oğul ve küçük oğul- farklı yıllarda donörlerden yapılan bağışlarla tedavi edilmişler ve bu gerçekten çok şans eseri bi durum, yani aynı aileden üç hastanın organ bulması, binlerce organ bekleyen hasta varken.
lakin, doktor ve hasta yakınlarının konuşmaları canımı sıktı ister istemez;
"kadavradan böbrek nakli sayesinde hayata tutundu!"
çok pis aklımda, ilk fırsatta yaptıracağım da , insanın aklına gelmeden yapamıyo sanki ben onları bağışlayınca onları bekleyen insanlar evrene mesaj gönderecek ve onları bende daha fazla isteyen biri yüzünde gebereceğiz, tehke secrtı okumasamıydım ne..??
vasiyettir bir nevi organ bağışı.bu yüzden zorlama yapılmamaktadır.ilerde bir gün başınıza gelebileceğini yada en sevdiğiniz insanın organa ihtiyacı olabileceğini düşünün ve en yakın üniversite hastanesine giderek organ bağışı kartınızı edininiz.
bir tanıdığımın 'verdiğim böbrekle, ciğerle ya da kalple o kişi yaşamaya devam eder ve içki vs. gibi günahları işlerse ben de sorumlu olurum' diyerek karşı çıktığı benim de ona karşı çıktığım mevzu.
bu yıl ekim ayında çıktığım kız tıp öğrencisi diye ona yaranırken tüm organlarımı bağışlamamla son bulan olayı hatırlatan başlık kızdan ayrıldık ama olsun ölünce toprakta çürüyeceğine başka bedende çürüsün.
