Saatlik balans döndüm, tahlilleri aldım, tedavi yaptım. Sırada kahvaltı ettirip hapları vermek, drenleri seviyelemek, saatlik balanslar, kan gazları ve hastaları toparlamak kaldı. Sonra nobet teslim ve koşar adım naş.
Hala aynı kendim dün ki gibi.
(bkz: kendinden sıkılmak).
Kanepede oturuyorum...
bazı şeyler çok boş küme gereksiz aynı klişe.
Ne yapayım ki ters takla mı atayım.
Yürüme engelli olunca çok zor...hergün.
Sürekli yürüme engelli olacakmışım gibi geliyor.
bişey bile yaptıklarını görmüyorum.
anca fizyoterapiye gidiyorum ama bir halta yarıyor mu emin değilim.
