bob dylan'ın diamonds and rust'a temel olmuş şarkısı.
nerede ve kimin için yazılmış olduğu ile ilgili zilyon tane şehir efsanesi olsa da büyük ihtimalle bir stüdyoda, günlerce üzerinde çalışıldıktan sonra yapılmıştır. bir şarkı güzel diye ille de birilerinin ölümü üzerine yazılacak değil ya.
ortalama 7657486 kere dinlediğim ve daha 981042456 kere dinleyeceğim şarkıdır. (bir şarkıyı kaç kere dinlediğini otomatik sayan bir program olsa keşke) orijinali her zaman daha güzeldir. hele ki şarkıyı söyleyen kişi, şarkıyı yazan kişiyse; vermek istediği duyguyu %100 verir ve o şarkı, şarkıdan daha öte bir şey olur.
müziği melankolik ruhumu okşayan, bob dylan'dan dinlenmesi gereken müthiş parça. fazla yabancı şarkı sevmememe rağmen, beni kendisine bağlayan ender parçalardan biri, mutlaka dinlenmeli.
şarkıyı rock barda az bir kısmını dinlememe rağmen 3-5 ay adını zor bulduğum aynı zamanda uzun bir süre takıntı yaptığım melankolik sıradışı bir parça. *
zilyon defa dinlense de bıkılması mümkün olmayan bir bob dylan şaheseri. şarkıdaki her söz tapılası, bi kemanın sesi bu kadar güzel olabilir mi dersin dinlerken. insan ölürken bu şarkı çalmalı.
