insanın damarlarıyla alakalı bir durumdur. şahsen bizzat ve kendim olarak, basıldığı zaman damarıma bırak öldüresiye laf sokmayı, öldüresiye sokarım*. dikkat etmek lazımdır, herkesin damarına basılmazdır.
içi boş insan eylemidir.. genelde insanlar böyle yaptıklarında kendilerini çok zeki, çok akıllı hissederler.. halbuki akıllı insan her boka muhalefet olmaz, adam gibi durmayı bilir.. ama bu tür insanlar bununm farkına varamaz. ta ki etraflarında bir tane bile arkadaşları kalmayana kadar..
(bkz: çok zekiyim çok fırlamayım bir laf sokayım da aklını alayım)
(bkz: öldüresiye dayak yemek)
(bkz: ölesiye yalnızlık)
iletişimi öldüren hiçbir yararı olmayan uğraştır. bir taraf gereksiz bir sevinç duyar diğeri nefret. hiç kimse "ya bu bana ne iyi laf attı" diye takdir etmez.
ama her nedense insanlar vazgeçmezler bu uğraşta.
