hastalık derecesinde bağımlılıga sahibim oje konusunda öyle ki yemek yemeyi unuturum ama ojemin rengini değiştirmeyi asla her sabah duzenlı yaptıgım sey.
rengarek tırnaklar olmazsa olmazım.
bulan nur içinde yatsın.
her ne renk süreceksem süreyim altına tırnak cilası sürerim yoksa silerken parmağın kenarlarından çıkmaz bir süre sonra tırnak sararır dikkar etmek gerekir.
sürmesi ayrı çıkarması ayrı dert olan şeydir. her gün kıyafete uygun renk sürücem diye stres yapılırsa aseton ve pamuğun çabucak bitmesine sebebiyet verir. tırnağın hava almasına izin vermez, tırnağı havasız bırakır, çabuk kırılmasına sebep olur tırnağın. aynı zamanda tırnakta sararmaya yol açar.
ciddi anlamda zaafım olandır. oje sürmeyi, o renkleri seviyorum, bayılıyorum hatta. önünde en çok vakit geçirdiğim bölümler oje reyonları. capcanlı renklerini çok seviyorum. evet hiçbiri aynı renk olmayan ağzına kadar dolu bir büyük oje kutum var. oje sürmek, değiştirmek, tazelemek falan yemek içmek gibi sıradan bişey benim için. ihtiyaç gibi.
doğru kullanıldığında bir erkeği hapsedebilen, yanlış kullanıldığında tiksinti uyandıran kozmetik ürünüdür. kadınların %70'i ne yazık ki yanlış kullanmaktadır.
