her şeyden ve herkesten bıkmak kapsamında da incelenebilir bi ruh hali ya da patolojik bi durum bilemiyorum..
başlık kendini yeterince anlatıyor öğrenci olmaktan bıkmaktır..
ilkokul aptal fasülyeler , sonra gelsin orta okulda saçma sapan iş eğitimi dersleri liseye girmiyorum bile..öss uğruna bi kuyruk takmadıkları kalıyor adama..insandan yarış atına doğru geri evrim yaşıyoruz..sonra bin bir hayalle girilen universite..kimi yabancı şehirde , kimi yabancı ülkede..insan mutlu oluyor tabii , binler bunun için uğraşıyor..giremeyenler gıptayla size bakıyor..
hele de bi ev tutulmuşsa , bi kaç arkadaş varsa alabildiğine özgürlük..kızım sofraya hadi , baban bekliyor ben ağaç oldumlar yok , fazlasıyla yeşil yemekler yemeler yok , uyku saati belirleyicisi yok..cipsler biralar eve gelenin gidenin hesabı yok bi eğence ortamı..
bu arada dersler hafiften başlamış , büt nedir final nedir derken fotokopiciyle kanka olma süreci başlıyor..burdan sonra işte , o sofra düzeni olmaması , sürekli öğrenciyim ben abi kılıklı emrah orijinli laflar , çat kapı gelen arkadaşlar* batıyor..sürekli anneye telefonlar , en ağır abiden bile "ah be anam olsa bi tarhana yesem" lafları ve daha niceleri insanı bunaltıyor..eve dönmek istiyor , her hafta sonunu eskiden kurtulup ortam yapmaya baktığı evinde yuvasında geçirmeye başlıyor..kahretsin o dersler de çok ağır , hafta sonları bi inekleşme modu..anlat anlat bitmez bu halleri yaşayan bilir..ya da bir tek ben yaşıyorum bilemiyorum..ama an itibarıyle şahsı bi tanım yapayım , bıktığım bitsin dediğim lanetler okuduğum bi dönemdir bu benim için..başlık da , bu dönemin bendeki etkisi..
bitsede kurtulsak dedirten olaydır. ders çalışmaktan sıkılmışsındır. harçlardan sıkılmışsındır. borçlardan sıkılmışsındır. sıkılmışsın oğlu sıkılmışsıdır. ve okul hiç bitmeyecek gibi gelir.
