insanı dört duvar arasında mutlu kılan tek şarkıdır. dinlerken; yüzün asıkken güleç kılar, acılarına alışmayı hızlandırır. sevgiler, özlemler, yoksulluklar, acılar, ölümler tren rayları olup akar akar.. odanın bir köşesine sıkışır, bacaklarını kendi içine çeker çaresizliğin limanında bir yudum su içersin, yıkıntılar arasında tozlanmış hayalerini ararsın, dilde söyleyecek başka şarkı bırakmaz. acınası hallinde teselli bulmaktan başka çare kalmaz. üzülürsün çünkü sarılıp uyuyacağın başka hiçkimse kalmamıştır. olan da gidenin yerini tutmayacakır. zayıf kalmışılığın tavan yapar sen sevdin eller aldı dediğinde..
