genelde bir direğe çarpıp "pardon" deyip sonra neye çarptığını fark edip "ay özür diledim ya ahaha" diye direğe son sözü söyleyip monolog yaparak gerçekleşir.
nerden bildiğimi unuttum.
yalnızlıktan ötürü kendi kendine konuşmanın bir üst modelidir, komodinle dertleşmek, kapı koluyla muhabbete dalmak, radyoyla kanka olmak gibi, tabi bunların içinden en güzeli radyoyla konuşmaktır, şarkılarla konuşmaktır bir yerde:
- kenar süsü oldum hayatındaaa *
+ o nasıl bişi kötü mü ki
- yani olmasam da olurdum
+ ha kötüymüş
kimi zaman muhabbet şaşırtıcı derecede uzar...
