"o" bence "o"dur ve "o" olarak kalmalıdır. oydu çünkü, hep "o" oldu, ben olamadı, ben rahatça "o" olamadım.. o "o" olarak kaldı ve de öyle kalacak.
bırak kalsın, "o" olmadan da olur..
ama der miyim acaba,
"o" olsaydı
ben olsaydı
biz olsaydı..
ama o "o"..
ve "o" kalacak..
beni üzdüğü zamanlarda bile yokluğunu hissetmek beni korkuturdu, deyimiyle aslında söyleyemediklerimi dile getiren bir teoman şarkısı. tam dinlemelik. http://fizy.com/#s/110m78
her şeyi kendi yanından gören, almak istediğini alan, bizi ürkütendir. her anı heyecan dolu, bizi üzdüğü zamanarda bile yokluğunu hissetemek bizi ürkütür onun.
buğulu bakan bir çift göz, parmaklarının arasına tutuşturulmuş bir sigara, gömülmüş koltuğuna, dalmış derin düşüncelere... arada bir çektiği sigarasıyla kim bilir neleri düşünmekte, hangi diyarlara gitmekte..
köşeyi dönüp de
gelecek.
ve ben
ilerde beklerken
yüzümde aptal bir sırıtış
boynumun altında bir çırpınış
gelecek
o,
ve
ben
yine
aptal aptal
su-
sa-
ca-
ğım.
dağıtmadan saçlarını
hiç yakışmazken o'
na
ve ben yine beklerken o'
nu
orda,
yüzümde aptal bir sırıtış
boynumun altında bir çırpınışla
o'
nu
hala
se-
ve-
ce-
ğim.
bu seferki tanımı farklıydı onun. yurtdışına çıkmıştım. orda telefondan aranma açısından sorunlu geçen bir hafta sonrasında ülkeye döndüğümde ne ailemdi, ne de en yakın arkadaşlarımdı ilk önce haber verdiğim. o çok az tanıdığım insandı "döndüm" gibi kısacık bir mesaj attığım, sonrasında sabah kalkacak olan diğer uçağı havalimanında beklemek zorunda kalıp uyumamamak için kendimi zor tutarken gecenin 2'sinde telefonda konuştuğum. ne olduğunu bilmiyordum, ama onunla konuşurken heyecanlanmıyordum telaşlı bir tip olmama rağmen. yine hasta olduğu için telefonda kızgınlıkla karışık çıkıştım ona, tavsiyeler vermeye başladım. neden bu kadar umursamazdı ki sağlığı konusunda, neden laftan anlamayıp burnunun dikine gidiyordu ki sanki? o da birden bana öğütler vermeye başladı işimle ilgili. sanki bilmiyordum ne yapmam gerektiğini. ama sesimi çıkarmadım, hoşuma gidiyordu belki de bu şekilde ilgilenmesi. "uyumazsan tekrar ara demişti", ama ben aradığımda o çoktan uyumuştu. nedenini anlayamıyordum bir türlü, ama onunla konuşurken heyecanlanmıyordum. o. o çok az tanıdığım insan...
bir insandan çoğu zaman 'o' diye bahsediyorsak ya çoık değer verdiğmiz ancak geçmişte bir yerlerde kalmış biridir. ya da ismini bile anmaya tahammüle edemediğimiz kişidr.
