Russel crow un başrolde oynadığı duygu, macera ve ibret dolu bi film. Hayatımızı tekrar sorgulatan yaratılış nedenimizi, amacımızı hatırlatan zorluklar ve seçenekler karşısında sapmadan ilerlemeyi öğreten bi film. Filmde Nuh her ne kadar yobaz, gaddar, vurdumduymaz olarak gözükse de filmi içtenlikle anlamaya çalışanlar bunu çözümseyecektir sağlam bi duruşu var adamın. Gayet olmuş bu dedirten bi film izlenmesi gerek diye düşünüyorum.
gidip izleyen arkadaşlarımın gitmemem için yalvardığı film, biz yandık sen yanma dediler, parana yazık dediler, dinlemedim 11 tl öğrenci biletimi aldım gittim. * sinemada sonuna kadar bile dayanamadım oyunculuklar iğrenç, efektler desen paint'te yapılmış gibi yanarım yanarım 11 tl ye yanarım iyiki 13 tl verip tam almamışım 2 tl daha girecekti. Tavsiyem bu filme gideceğinize özcan denizin filmlerine gidin daha iyi.
ben de filmi izleyenlerdenim, açıkçası bir beklentim olmadan filme gittim, bir filmden ne beklenir ki?..
sanatta objektiflik arayanlar, asla bekledikleri gibi bir film bulamayacaklar, bulmamalılar da! bence bu yüksek sanat olarak adlandırılmayan alan için de geçerli zira yüksek sanatta objektiflik sıfıra yaklaşır
Herkes bir paradigma (çokluk zaman kendi ön yargısı ) üzerinden filmi ele almış/eleştirmiş, ee ne yapsaydı adam senin istediğin filmi mi çekseydi? sorusundan kendimizi alamıyoruz, yani hep bir tahakküm, hep bir sınırlama, hep bir gerçeğe yaklaştırma, hep bir rasyonel alana sığdırma niyeti, bu sanata aykırı zaten, sanat tam da sınır ihlalleri üzerinden varlık bulur, bu arada kastım film gerçek dışı ya da sınır ihlali kısıtlı demek değildir
ciddi anlamda eleştiriye açık alanlar var yok değil; amacımız eleştirmek dövmek ise dövecek adamı çok filmin, misal çay sahnesini izlerken yahu o zamanlar çay mı varmış? demekten kendimi alamadım, ama hemen ardından zihnim şu önermeler ile karşı karşıya kaldı, çayın tarihini yazan adamın doğu yazma ihtimali ne ise, bu filmde çayın tarihinin doğruluk ihtimali de odur, herhalde bir tarih dersi icra etmiyor idik..
neyse ben kendi açımdan sadede gelecek olursam; filmi russel crowe (noah) üzerinden okuyor buldum kendimi sürekli, açıkçası çok iyi oynadığını düşünüyorum, özellikle ikinci kısımda o nasıl bir oynamaktır, dehşeti nasıl hissetmektir, nasıl bir ızdıraba duçar olmaktır, baksanıza biz dahi buradan sürekli ve hala yeriyoruz kendisini, halen öfke duyuyoruz nam ı değer, hazreti nuha; merhametsizlik atfediyoruz ona ve tanrısına, demek ki bize dokunuyor dokunmalı, demek ki sadece bir film olsa da ( sanatsallığı üzerine söz söylemek beni aşar) her şeye rağmen hakikate insana duyguya bir işaret ve dokunuş var, bu bile yeter bu film için yani başarıdır bu görünen kısım kaldıralım biraz perdeleri; işte burada paradigma ve o çok atıf edilen uyumsuzluklar ile suçlanan kutsal metinler giriyor devreye; kuran ve tevrat ve nuha ait olan bilgiler tanrın ve nuh merhametsizlikle suçlarken, sözü hatırlamak, ibrahimi hatırlamak, öncesinin ve sonrasını hatırlamak icab eder, kesitsel olarak nuh noah kötü demek kolay, ben hiçte öyle bir söylem üretildiğini düşünmedim oysa, nuhun teslimiyeti, verdiği sözü, bu yolda gerekirse katil hem de çocuk katili olmayı göze alışı ve fakat umudu kesmeyişi ve kendince sınırı aşışı halet i ruhiyesi film için yeter de artar bile; bir de mantık silsilesi içinde sanatsallık aramak nasıl bir boş uğraştır arkadaş, din ve ruh hele ki dine dayanan bir film de mantık aramak da çok garip doğrusu, sözün sonu mükemmel bulmadım ama beğenmedim de diyemem, benim aksimi düşünenler de olacaktır, olması gereken de bu.
gitmeye değmeyecek film.
büyük tufan hikayesini hepimiz kaba hatlarıyla biliyoruz, nuh gemi yapar her türden hayvan gemiye toplaşır, ortalık dağılır sonra bunlar gemiden çıkar bitti.
yani şu kaba hikayeye ne ekleyebilirsin ki? ne olacağı belli.
çıktığı gün gittiğim ve keşke başka bir filme gitseydim dediğim filmdir. ne tanrıcıları karşılarına almak istemişler ( insanı tanrının yarattıgını söyleyerek) ne de evrimcileri karşılarına almak istemişler (hayvanların evrimsel süreçle oluşması) sonuç korkak bir senaryo cani gösterilmek istenen bir peygamber ve peygamberine laf geçiremeyen bir tanrı tırt.
3d olmasa çekilmez film. hele ki filmin sonunda nuh un şarap yapıp kafayı bulması, filmi terk etmeme sebep olmuştur. hristiyan ya da islam inancı olarak yorumlamak bir yana dursun, adem den henüz beş nesil sonrasındaki seçilmiş kişisin dünya yok olmuş.
saçmalık.
Fethiye'deki bizli günlerine ve 'Russel Ağbi' ismini kabullenişine bide yetmezmiş gibi bundan hoşlanışına teşekkür babında gittiğim film.
Russel Ağbi'ye de Hz. Noah'lık yakışmış diyeceğim olmayacak.
Filmi hiç beğenmedim. Çok sıkıldım. Hatta filme saygısızlık yapıp yarıda kalkmaktan çok korktum. Filmin sonunda tam kalkacakken filmin müziğini duydum ve oturup dinlemeye başladım. Ah, clint mansell sen bir dahisin. Mükemmel bir müzik daha.
gittim gördüm döndüm.
ne kazandım?
mısır sayesinde gelen bir kaç kalori.
ne kaybettim?
yol+yemek yeme+çiş molası+film = 5 saat kadar.
değdi mi?
filmine koyayım değmedi tabi!!
evde izleyin tamam,
ama bu kadar iyi bir oyuncu kadrosuna rağmen,
vasat olmaktan öteye geçemeyen filmlerden.
yahu üzüldüm lan...
hayal kırıklığı oldu şahsım için.
o dönemin ve bu dönüm noktası olayın maneviyatını veremeyeceklerini * ve kuvvetle muhtemel işleyişin sığ kalacağını düşündüğüm * ; ama bakış açısını merak ettiğimden ötürü izlemeyi de düşündüğüm fimdir . *
