Nietzsche, bir gün ofisinden çıkar. Kafasını kaldırdığında karşı kaldırımda yayık ile ayran yapan adamı görür. Adam yayığı öyle bir sallıyordur ki; yayığı tutan metallerin gıcırtısı tüm şehri sarmaktadır. Hemen elindeki evrak çantasını ve o zamanlar yazmakta olduğu “böyle buyurdu zerdüşt” kitabının yapraklarını yere atar. Koşarak karşı kaldırıma geçer, ayrancıyı tüm gücüyle itip yayığa sarılıp ağlar. Saatlerce ağlar....
Nietszche’nin o günden sonra pek konuşmadığı ve Ayran içmediği söylenmektedir.
