Bazen çok takılıyorum bir cümleye ve pireyi deve yapıyorum. Daha sonra çok düşüyorum saçma sapan insalar için. Ve aşırı maymun iştahlıyım. Bir de herkesi kendim gibi sandığım için içimi çok kolay açıyorum insanlara sonra da anlattıklarımla beni sokuyorlar. Daha uzar gider bu. En iyisi susayım.
Çok sinirliyim. Çok planlı hareket ediyorum. 5yıl sonrası için başıma gelebilecek olumsuzlukların stresini bugünden yaşıyorum. Sonucunda mutsuz oluyorum. Bir de en beteri sabırsızım. Duygusalım üstüne üstlük. Hassasiyet seviyem düşse keşke.
Nefret etmiyorum sadece beğenmediğimi söyleyebilirim. Törpülemeye çalışıyorum o yüzden.
insanlara tepki vermem gereken yerde tepkimi gösteremiyorum. Tabi bunlar birikiyor birikiyor ve patlıyor.
Sanki kin tutuyormuşum gibi oluyor.
Aslında kindar biri değilim ama içindekilerimi yansıtamayınca öyle gözüküyorum.
insan olmadığı bir şey yüzünden de suçlanınca kötü hissediyor.
nefret ediyor değilim de değiştirmeye çalışıyorum diyelim. kararsızlık. bazen en doğru olanı seçeceğim diye beynimi çatlatıyorum gecelerce uykusuz kalıyorum. bir söz var "seçilen her yol seçilmeyene ilişkin bir feda ediş içermek mecburiyetinde" diye. heh aynen bu durumdayım. seçtiğim her şey, bakın her şey diyorum kıyafetten yürüdüğüm yola kadar, diğer o seçmediğimi feda edeceğimi gösteriyor. ve her karar en önemli kararımmış gibime geliyor. nefret ediyor değilim sadece karar verme sürecinin uzun ve sancılı olması artık yoruyor. Bu zamana kadar aldığım kararlardan pişman olduğumu hatırlamıyorum hiç. just tired.
Çok duygusal olmak. Her şeye hemen üzülebiliyorum ve çok fazla kafama takıyorum. Bir de çok fazla düşünmek. ileriyi, olayları, ne olacak ne bitecek diye bir şeyleri düşünmekten kafayı yeme derecesine geliyorum bazen.
Yapmaya çalıştığımda konuşma bir yerden sonra cıvıyor. Cıvımasa bile bir süre sonra zihnim tamamen boşalıyor, bırak konuyla ilgili, herhangi bir şeyle ilgili bir düşünce parçası bile kalmıyor aklımda. Sonuç olarak saçmalıyorum. Saçmaladıkça komiklikler, şakalar geliyor istemsiz ve konuşma daha da cıvıyor..
Olmadığım biri gibi davranmayı seviyorum; işin tuhaf yanı, insanların olmadığım biri gibi davrandığımı düşündüğü anlarda aslında bizzat olduğum kişiyim.
Bu da güzel bir turnusol görevi görüyor esasında, kimin derinizden ötesine erişebildiğini izlemek keyifli. Lakin yine de, olduğum şeyle hiç olmadığım arasında sıkışmak ve zıt kuvvetlerin muhasalası haline gelmekten keyif duymaktan -sanırım- nefret ediyorum.
