majör depresif olduğum için.sanki hayatı her zaman lsd atıp bad trip havalarına giriyormuşum gibi yaşıyorum.hiçbir şeyden keyif alamıyorum ki karşımdaki insan benden tat alsın.içsel mental sıkıntılarımı çözmeden sanırım bu iş olmayacak ama bunun için de gerçek sevgiyi hissetmem lazım.hiç sevilmedim, bi kısır döngü bu da ve sanırım hiç sevgilim olmayacak sözlük.çünkü insanlar sizi kusurlarınızdan sevmeye başlamıyorlar.
olmasını istiyorum ama bana bakmıyorlar.
dudak büküp burun kıvırmayı seviyorlar.
bu yüzden bazı sebeplerden dolayı oluyor.
bende açıkta yalnız yapayalnız yalpalıyorum.
kendi başıma hayatımı maalesef tek çekiyorum.
istediğim zaman telefona bakıyorum, istediğim zaman saatlerce point blank oynuyorum, istediğim zaman dışarı çıkıyorum, saatlerce telefonu elime bile almıyorum.
Neden belirsizlik içeren bir olguya hesap vermek, kavga etmek,sürekli görüşmek,sürekli telefonda konuşup mesajlaşmak zorundayım?
Karşımda ki insan bitti diyince bitiyor, iki yabancı gibi yoluna devam ediyorsun. Çok saçma.
Ben sıkıldım, ben ayrılıyorum tripleri bana gelmez ortağım.
Yaşının müsait olduğu zaman karşı tarafa direk niyetini belli edersin ve ciddiyet içinde evlilik yolunda ilerlersin olur biter.
