benm sevgilim yok anladım ama çevremde çığ gibi ayrılıklar artmakta ve 30 yaş üstü bayanlar boşanmalarda devasa artış var. neyi paylaşamadık ben çözemedım demek ki ortak bir şey var ama ne.
olmak zorunda mı ? karşılığını alabilirsiniz. bazen insanlar sadece yalnız kalmak isteyip içindeki duygusal insanı da yok etmiş olabilirler. bunu canlandırmak sizin elinizdedir.
Useniyorum sozluk. Ilgi gostermek gerek sevgiliye. Onu da ben yapmak istemiyorum. Arada sirada gorusecegimiz yaninda cok rahat olabilecegim 4-5 gun arayip sormasam bir seyin degismeyecegi tatile gittigimde zirt pirt mesaj atmayacak hatta konusmami gerektirmeyecek daha cok arkadas olan bir sevgili olmaz cunku sozluk. E ben sevgili istemiyormusum be sozluk...
yakisikliyim, tatliyim, duzgun bir kisiligim var, diksiyonum duzgun, cesur bir insanim, iliskilerimde durustum, acik gorusluyum, yerine gore sabirliyim, efendi degilim ama olmaya calisiyorum, iyi opusuyorum, cinsel yonden ve fizik olarak gucluyum, asla insan satmam, suana kadar kimseyi aldatmadim vs. Iste boyle bir insanim ve beni hak edecek insani bulmak zor oluyor.
+ Ya abi senin gibi bir insan nasıl sevgilisi olmaz şöyle abi
; Hem kaslısın , hem yakışıklısın , hem uzun boylusun , hemde yeşil gözlüsün . Yok abi nasıl yok ?
subjektif olarak cevap vermem gerekirse "çok yoruldum". Çok yoruldum arkadaşım, 2008 yılından beri devamlı bir mücadele içerisindeydim. ilişki denilen olay tüm güzelliklerinin yanında insanı yoran ve yıpratan da bir olay aynı zamanda. Hesap vermek, hesap sormak, kıskanmak, kıskanılmak, para idaresi, duygusal problemler, tartışmalar, inişler, çıkışlar, seks hayatı vesaire derken insan ciddi anlamda yoruluyor. muhtemelen aranızda "seks hayatı" olayına takılanlar olacaktır. Nasıl yorabilir insanı ruhen ve zihnen diye düşünüyor olsanız dahi inanın bana zaman zaman yorabilir ki aslında dertlerin en küçüğü o yorgunluktur. Diğer problemler zaten imanınızı gevretmetye yeter.
6 aydır bekarım. 2008'den bu yana ilk kez bu kadar uzun süredir bekarım ve son dönemlerde ciddi anlamda beğendiğim bir kız var. Heyhat gidip kızla konuşmaya eğriniyorum sözlük. ilk başlarda paslandım, flört etmeyi, "tavlamayı/tavlanmayı" unuttum sanıyor kendime kızıyordum. Lakin son zamanlarda farkettim ki durum bu değil. Ben içten içe ilişkiden kaçıyorum arkadaş. Tekrar aynı döngüye girmek istemiyorum. Her ilişkinin farklı dinamikleri olsa da temel bazda yaşanan şeyler, en azından problemler, hemen hemen aynı. ve ben bu problemlerle o kadar uzun süre uğraştım ki, hazır kurtulmuşken hayatımın bir dönemini, problemsiz, sadece cisel ilişkiler için kafa yorarak geçirmek istiyorum. ulan telefonumu kapatıp 2 gün ortadan kaybolabiliyorum, dağa bayıra vuruyorum kendimi ve 2-3 gün kimseyle irtibat kurmuyorum. Bunun içinde kimse bana hesap sormuyor, trip yapmıyor ya da ben kendimi gergin ve sorumsuz hissetmiyorum. istediğim gibi yaşıyor, istediğim gibi geziyor, istediğim gibi içiyor ve istediğim kişiyle istediğim şartlarda sevişiyorum. Hayat bana güzel amına koyim. Şimdi tüm bunları bırakıp gidip yeni bir ilişkiye başlamak kendimi duygusal olarak kelepçelemenin yanında, fiziksek olarak da kelepçelemem anlamına geliyor. ikisinide yakın zamanda tekrar yaşamak istemiyorum.
Dediğim gibi ilişkinin, hele ki düzenli ve uzun bir ilişkinin insana yaşattığı çok farklı hazlar var. Gerçekten çok keyif aldım ben yaşadığım ilişkiden. Prensip ve karakter olarak yapabilecek bir insan olsam ayrıldığım insanla arkadaş kalacak kadar da değer veriyorum kendisine. Doğrusuyla, yanlışıyla güzel bir ilişki yaşadık. Gerçi mümkün değil ne onun ne de benim adıma herhangi bir arkadaşlık, ikimize de ters geliyor bu tarz şeyler ama dediğim gibi, kötü ayrılmadık. Yaşanan güzel anılar her zaman hafızamda kalacak. Fakat yine de, benzeri bir ilişkiye tekrar girebilmem için üzerinden zaman geçmesine ihtiyacım var. Biraz "hayatın sillesini yemiş kadın tribi" gibi olacak ama kendimi hazır hissetmiyorum yeni bir ilişkiye. Bir süre gerilla taktiği daha cazip geliyor açıkçası.
