maço erkek olmadığım için kadınlar beni tercih etmiyor. daha çok efendi ve kibar olduğum için yüzüme bakmıyorlar. ama kadın döven, bıçaklayan birisi olsam çok fazla sevgilim olurdu.
denesem olur ama denemiyorum. sanırım ayağıma gelmesini bekliyorum. ya da öyle bir şartlar oluşsun ki hiç zorlanmadan ya da adını koymadan sevgilim olsun. mesela kadın bana öyle bir pas versin ki ben boş kaleye yuvarlayayım.
içe dönük, hayatla ilgisi az olan, ortalamanın 1-2 tık altı bir görünüşe sahip olduğum için. param çok olmasa da var. istediğim şeyi alıyorum, tüketebiliyorum ama utangaçlığa derman olmuyor.
henüz o hanımla tanismadim. oralarda bir yerlerde benden habersiz yaşıyor. birgün yollarımiz kesisecek ve ben ona ellerimle yemek hazırlayacağım. romantizmi kestikten sonra gerçeklere dönelim.
yaş belli bir seviyeye ulaşınca karşindakinden farklı şeyler bekliyorsun. muhabbet çok önemli oluyor. sadece evde hayatını geçirmiş, hiç bir şekilde kitap okumamış, iki satır yazı yaşamayan, anlattığı seyleri dinlemekten sikilacagim biriyle sevgili olamıyorum. sırf seks için bile artık katlanamiyorum. şans verdiklerim beni hayal kırıklığına uğrattı. artık bundan sonrası için bir adım atar miyim bilmiyorum dogrusu. artık sadece kendim için yaşamaya başladığım için, başkası da güzelliği de seyimde değil. beraber dagitabilecegim aynı zaman da da beraber oturup konusabilecegim, fikirlerini dinlemek için özellikle arayacağım birisini istiyorum. bu uğurda çok fazla hayal kırıklığı yasadim.
Kendime güvenemiyorum.
Olurda bir aptallık yapıp tekrar aşık olursam kendimden ödün verip karşı tarafı mutlu etme derdine düşerim diye.
Sonunda çok acı çekiyorum. Toparlanması 2-3 yılımı alıyor.
