2002'den beri uzun süreli ilişkiler yaşadım ve arada hiç boşluk olmadı, yani biri biterken diğeri başladı karaktersizlik mi yada boşluğa düşme korkusu mu yaşamadan bilinmez yargılama,neyse en son ilişkimde 1,5 yıl aynı evde yaşadık, çok yalan duydum kavgalar gürültüler tartışmalar. Gitmiyor be abi artık gitmiyor yani aynı şeyleri yaşamak hissetmek benzetmek. Tiksiniyorum artık ilişkilerden, bu yaşadıklarımı yaşamazsınız umarım diycem ama yüzde 80 in yaşadığını biliyorum. Bugün görmezden geldiklerinizi yarın yüzünüze vurmayın bari.
utangacım, aşık olduğum kız karşıma geçince elim ayağıma dolaşıyor o açılacak yoksa imkansız yada benim gözüm kara olmalı o gün yoksa açılamıyorum bu yüzden sevgilim yok.
fakir olduğumdan ve ulaşım ihtiyacımı toplu taşıma araçlarıyla gideren
böyle birisiyle bende sevgili olmam zaten
varsın olmasın sevgilim kız sürünmesin yanımzda.
kısaca güvensizlik, uzunca karşıdaki şahsın beni anlayabileceğine dair inancım yok, ayrıca kendimi zamanında çok anlattım anlamadılar (bkz: anlamayın zaten anlayanlar bile anladıklarından bi haber)
Bir sevgilim vardı. Yalnızca sevgili demek ona hissettiğim şeye yapılabilecek en büyük hakaret olur sanırım. Çünkü o bundan çok daha fazlasıydı. Hani canımdan can derler ya, işte öyle Böyle aşklar romanlarda olur denilen cinsten sevdim onu. O benim huzurum, mutluluğum, geleceğim, hayatım
O benim sahip olduğum her şeydi
Gün içinde birlikte olmak yetmiyordu. Uyumadan önce de saatlerce telefonda konuşurduk, bazen öyle uyuyakalıyorduk. Bir gün yine geç saate kadar konuştuktan sonra kapattık telefonu. Gecenin bir yarısı yine telefon çaldı, açtım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Korktum Ne oldu diye sordum cevap vermedi. Tekrar sordum lütfen kapatma dedi. Bir süre sustuk, sonra orada mısın diye sordu. Buradayım sevgilim dedim; sonra ekledi lütfen orada ol, gitme. Bir şeyler anlatacak gibiydi ama hıçkırıkları boğazına düğümleniyordu sanki. Bir kelime etmeye çalışıyor, sonra derin bir nefes çekiyor, sonra yine susuyordu. O an sadece yanında olduğumu hissetmek istediğini fark ettim. Biraz sakinleşmesini bekledikten sonra suskunluğu bozdum ve sordum.
- Çok sessiz değil mi?
- Evet
- Sessizlikten korkuyorsan sarılabilirim istersen
- Hem de çok korkuyorum, lütfen sarıl. Ama sımsıkı sarıl tamam mı, sakın bırakma.
- Ama canın acır o zaman.
- Sarılmadığında daha çok acıyor
O an gerçekten yanındaymışım gibi sarıldım ona. Saçlarını sevdim, kirpiklerini öptüm Başka şeylerden bahsettim, bir şiir okudum; sonra sakinleşti biraz. Onu mutsuz görmeye dayanamıyordum. Çünkü o benim kalbimdi, kılına zarar gelse benim canım yanıyordu. Ağlaması durmuş, hıçkırıkları kesilmişti.
Sonra tekrar sordum:
- Ne oldu, neden ağladın?
- Tamam artık ağlamıyorum, bir şey sorma. Sadece sarılmaya devam et, bu şekilde uyumak istiyorum. Telefon da açık kalsın tamam mı?
- Tamam, açık kalsın da neden ağladın sonu söyler misin?
- Çünkü gittin sen!
- Nereye gittim meleğim? Yanındayım ya işte.
Sesi tekrar titremeye başladı.
- Çok kötü bir rüya gördüm. Artık seni sevmiyorum dedin bana. Beni bırakıp gidiyordun. O kadar yalvardım ki gitme diye Peşinden koştum, yetişemedim.
- Uyandığımda ağlıyordum. Uykumda bile o kadar ağlamışım ki yastık bile sırılsıklam olmuş. Gerçekten gittin sandım, çok korktum
- Deli misin, hiç bırakır mıyım ben seni? Seni herkesten, her şeyden çok seviyorum. Sen benim başıma gelen en güzel şeysin. Tamam haklısın, belki bunu çok belli edemiyorum ama seninle yaşlanmak istiyorum.
- Et o zaman! Seni çok seviyorum ben. Bir gün sakın beni sevmemezlik yapma olur mu? Benden asla vazgeçme. Zaten beni bırakırsan önce kendimi öldürürüm, sonra da seni öldürürüm.
- Deli, önce beni öldürsene; sonra nasıl öldüreceksin?
- Yok, olmaz öyle. Önce seni öldürürsem pişman olurum çünkü, üzülürüm. Hem kıyamam zaten sana. Ama önce kendimi öldürürsem daha sonra seni her gün öldürebilirim. Bence bu senin için daha kötü
- Evet, haklısın galiba. En iyisi biz birlikte yaşlanalım. Sen benim kıyamadığımsın. Seni çok seviyorum. Valla bak Şimdi seni kocaman öpüyorum, kolumu da başının altına koydum, sımsıkı sarıldım da Mutlu uyuyalım tamam mı meleğim?
- Tamam aşkım. Şimdi en sevdiğim yerdeyim, huzurla uyuyabilirim. Seni çok, çok, ço k seviyorum. Bunu hiç unutma tamam mı? iyi geceler aşkım
Çok fazla sürmedi o geceden sonra. Bir şekilde aramız açıldı.
Gururdan mıdır yoksa haklılık psikolojisi mi bilmiyorum, aramadım bir süre. O da aramadı. Doğum gününde bir mesaj attım, bir daha bana yazma diye cevap verdi. Yazmadım Aradan biraz zaman daha geçti, bu kez o aradı. Nasılsın diye sordu, içim acıyor diyemedim. Biri var mı diye sordum, hayır dedi. Uzun bir süre kimseyi istemediğini, kendisiyle kalmak istediğini söyledi. Sadece nasıl olduğumu merak ettiği için aramış, öyle dedi sonra. Konuşacak hiçbir şeyimiz kalmamış gibi sustuk bir süre. Sonra da veda faslı falan derken kapattık. Önceleri ikimiz de inat ettik belki. Belki de birimiz kırsa inadı her şey yoluna girecekti. inattan aramayışlarımız alışkanlığa dönüştü zamanla. bitti bile demeden sonlanmış bir ilişkimiz oldu yani. Bu yüzden bir ayrılık tarihimiz bile yok, zamanla ayrılmışız haberimiz olmadan. Çok sonradan öğrendim, biriyle görüşmeye başlamış. Mutlu olsun ne diyeyim
Bazı zamanlar ağlayarak beni aradığı o gece geliyor aklıma. Mideme koca bir bıçak saplanıyor o zaman.
Seni çok seviyorum ben. Bir gün sakın beni sevmemezlik yapma olur mu? Benden asla vazgeçme. Zaten beni bırakırsan önce kendimi öldürürüm, sonra da seni öldürürüm . Önce seni öldürürsem pişman olurum çünkü, üzülürüm. Hem kıyamam zaten sana. Ama önce kendimi öldürürsem daha sonra seni her gün öldürebilirim. Bence bu senin için daha kötü dediğini hatırlıyorum...
Rüyalar gerçekten de tersine çıkıyormuş. O kendini hiç öldürmedi. Beniyse önce içinde öldürdü, sonra da her gün öldürmeye devam etti. Bazı zamanlar oluyor saçı onun saçına benzeyen birini görüyorum sokakta, kalbim duruyor o an. Her an karşılaşacakmışız gibi hissediyorum. Bazen evinin olduğu mahalleye yolum düşüyor, bir köşe başından çıkacak da göz göze geleceğiz diye ödüm kopuyor. Dolmuşta, otobüste, vapurda Her an onunla yüz yüze gelme endişesi var içimde. Sanırım hala yastayım
Biten bir ilişkiydi demek istiyorum bazen ama bununla kendimi avutamıyorum. Bitmesine bitti de benim canımdan can gitti
Bazen benim de hayatıma biri girecek oluyor. Sevecek gibi oluyorum ama olmuyor. Önce içimde bir şeyler kıpırdamaya başlıyor, heyecanlanıyorum; ama nasıl oluyorsa oluyor, bir şekilde kaçıyor hevesim. Her seferinde aynı soruyu soruyorlar bana, Kadınlara karşı neden bu kadar güvensizsin diye. Uykusunda bile beni kaybetmekten korkan bir kadın tarafından terk edildim diyemiyorum. Kim bilir belki bir gün her şey değişir.
Belki diyorum
Belki benim kalbim de bir gün iyileşir
sergenin bir anısı vardı. adamlar beni bir araştırdı transfer etmekten vazgeçti diye, benimde ona benziyor, tam sevgili olacaz kızla, beni bi araştırıyo çevreden tanıdıklardan, sonra vazgeçiyolar, son zamanlarda hep böyle oldu, bir de etrafımda hep aynı insanlar var ondan galiba, arkadaş olduğun biriyle sevgili olunmaz ki yani, nasıl olunur? her şeyini biliyosun tanıyorsun bi heyecanı olmaz, yeni biri lazım ama tanışma faslı, konuşma alışma falan derken sıkılıyo insan ya, kim uğraşacak diye, galiba bu sebeplerden dolayı sevgilim yok.
