Biriyle tanışma, her gün o 'biri'ne sürekli mesaj atma, hal hatır sorma zorunluluğu ve sorumluluğu beni hem geriyor, hem de yoruyor. Yalnız yalnızlık iyi bir sey değil, onermiyorum yani. Insan ara sıra merak edilmek, birisi tarafından düşünüldüğünü bilmek, biri tarafından sevildiğini hissetmek istiyor.
Adam gibi mesleğin olduktan sonra , maaşın da yüksek miktarlarda olduğu vakit afedersiniz it gibi peşinizden koşacak kişiler tanıyorum. Yani çok şey etmemek lazım hani.
Büyük ihtimalle insanın zamanla bir olduğu ve hatta güzel olduğu düşüncesini laçka beynine daha gelmeden dondurmuş ve kulplarla dolu yargı çemberini herksese savurmuşsundur.
Başkalarının kararını verdiği ölçütlere ve güzellere beklentini saplamış kendi kendine bile yabancılaşmış, kendi götünü kabul edemez hale gelmişsindir.
Sıçmaz, osurmaz, terlemez, yıkanmaya üşenmez, kilo almaz, kilo vermez, sevişmeden sevemezsindir.
gerçekten sevebileceğim samimi bir kızla ciddi düşünerek ilişki kurabileceğim biri olmadığı için yok. zaten sevgili işlerim çok az oldu ve uzun zamandır yalnızım. ama çokta dert edilecek bir durum değil diye düşünüyorum. hele ki sevgili bulma işlerinde azımsanmayacak şekilde sevgilisi olmayan benim gibi bu işlerde çekingen insanları gördükçe.
çünkü bazı ortamlarda sanki ayıpmış gibi aaa kaç yaşına geldin sevgilin yok mu daha diyenler oluyor böylelerinin ağzına kürekle vurasım geliyor. yok amk yok ne yapcan sevgilim olup olmamasından sanane.
