bir sorudur.
öncelikle belirteyim ki iyiliğin gerçek anlamı şu an bildiğimiz anlam değildir.
misal aç birini doyurdunuz.
tamam o an çok iyi oldu karnı doydu.
ya sonra?
iki üç ihtimal var, sonrası için.
ya sizden gene yemek bekleyecek
ya sizi kıskanacak, adamdaki varlığa bak diye
ya da kolay yemek iyi gelecek hırkız falan olacak.
bak seçenekler arasına çalışmaya başlayacak gibi bir şık koymadım.
çünkü bu ihtimal yok. çalışacak olsa aç kalmadan çalışırdı.
o aç insan kendi kendini kurtarmadıktan sonra hiç bir çaba hele ki başkalarının çabaları ona faydalı olmayacaktır.
hatta ileri gideyim, o insanı doyurmak tanrının işine karışmaktır.
tanrı belki de o açlıkla onu bi tarafa yönlendirmeye çalışıyor. belki zengin olacak, bişeyler, bi çabalar sonucunda.
sen kimsin ki tanrının aç bıraktığı adamı doyurmaya kalkıyorsun.
bir de iyiliklerin cezasız kalmama durumu var.
valla bak bu gerçek.
en yakın misal çevremde.
bakıp beslediğimiz insanlar, belki de beslemekten öte hayatını bize borçlu olan insanlar, peder vefat ettikten sonra olmadık düşmanlıklara kalktılar.
gelip gelip dürüstlük duvarına toslayıp geri kaçıyorlar ama insan geriliyor.
iyilik hak edene yapılır. Eli ayağı tuttuğu halde para dilenen ve sürekli yardım beklentisinde olan kişiye iyilik yapmak iyilik değil enayiliktir. O yüzden doğru kişilere gereği kadar iyilik yapılmalıdır. Her şeyin fazlası zarardır, sözü burada da geçerli.
yazarın kafası epey bi karışık anlaşılan.
''sen kimsin ki tanrının aç bıraktığı adamı doyurmaya kalkıyorsun.''
allah bizim elimizle başkasını doyurmak istiyor. bizi ona vesile kılarak onu doyuruyor.
herşey bir sebebe bağlıdır ve vesiledir. bir de böyle bakın.
kur'an da geçen ayetlerde:
''allah insana iyilik yapmayı emrediyor : ''biz, iyilik yapanların mükâfatını fazlasıyla vereceğiz”
''kim, söz ve davranışlarında allah’ı görüyormuşcasına, en azından allah’ın kendisini sürekli gördüğünün şuuru içinde iyiliği şiar edinerek bütün varlığıyla allah’a yönelip a’na teslim olursa, onun mükâfatı rabbinin yanındadır.''
bakara suresinde geçen bu ayetler vahyin muhattabı insana emirdir. biraz düşünecek olursak insanın ahiret sermayesi de denebilir.
hayvanların bile birbirine ihtiyaç anında yardım ettiği de bir gerçek!
ayrıca emir olmamış olsa dahi sizin yardımınıza ihtiyacı olan birine el uzatmak erdemli bir davranıştır vesselam.
