asansörlü sistem ile konuşma yapacağı sahneye yükselmiş kişidir.
onun yükselişini isa'nın göğe yükselişi gibi algılayan partililer çıldırırcasına mücahit erbakan çığlıkları atmışlardır.
gelin görün ki erbakan hoca'nın kendine bakacak hali kalmamıştır.
akıl yoksunu insan bu zamandan sonra ne olacağını umut ediyor ki? iktidara gelmeyi mi? ona bi hareket yapardım ama şu an iki elimde klavyenin tuşlarına basmak ile meşgul.
siyasete asansörle geri dönmüş olandır. git evinde yat, dinlen dede diyesi geliyor insanın. ama monotonlaşan akp-chp atışmalarına renk katabilme ihtimali de var.
allah ıslah etsin , bu ne uslanmazlık , arlanmazlık dediğim kişi.
partiyi çocuklarına bırakmadan ölmek istemiyor heralde.
adam gibi ülkede sadece soytarı olabilecek bir kişinin bu ülkede bazı kişilerce baş tacı edilmesi insanı kendi memleketinden soğutuyor.
sahalara yeniden dönüşüyle takımını şahlandıracağını düşündürdüğüm insan.
tanrım düşünsenize necmettin erbakan gibi henüz 84 yaşında gencecik bi delüganlı önderliğindeki saadet partisini. ilk seçimde kendime başına iktidara gelmezse ben bu bıyıkları keserim..
seni devrelerinle birlikte özlemiştik be hocam. isterdik ki bi elinden tansu çiller diğer elinden mesut yılmaz tutsun, muhteşem üçlü olarak sahnelere geri döneceğini muştulasın. sonra bu üçlü tayyip erdoğanı karşısına da aldı mı seyreyle cümbüşü.
ama cami şovlarından, abdest alma aşamasında elini ayağını yıkayan korumalarından, elini öpen müritlerinden esirgemezsen ona da kabulüz. oh be sonunda siyasete renk geldi deriz en azından. vallahi sıkılmıştık zira kılıçdaroğlu-erdoğan çekişmesinden. seninle dünyamız aydınlandı hocam. hoş gelişler ola!
edit: zannımca kendisinin geri dönüşüyle ilgili hicvetmem nahoş karşılanmış. takdir meselesi diyecek bir şey yok.
vatan sevgisi bu olsa gerek kişisi. 84 yaşında yaşıtları otururken o davasının peşinde. o türkiye'nin hak ettiği yerlere gelmesinin peşinde. eli öpülecek ulu önder. allah uzun,sağlıklı, huzurlu ömürler versin.
hüseyin baybaşin' in. demirelden habersiz tuvalete gitmez dediği. altın kaçakçılığı ile voleyi vurmuş, vurduğu volelerle partiler kurmuş, vakıflar açmış, açtıkça açmış açtıkça açmış bir şahsiyettir.
necmettin erbakan dava adamıdır. iktidar hırsı felan yoktur. şayet iktidar hırsı olsaydı 1969 dan günümüze kadar elli defa başbakan olurdu. milletin paralarını aydın doğan gibi adamlara yedirmediği için darbe sonucunda iktidardan indirilmiştir.
basbakan olduğu zaman memura yüzde yüzün üstünde zam yapar ama kıymeti bilinmez. vereceksin bu millete yüzde 4+4 zam neyine yetmez.
"Manevi katkımız, Allah'a dua etmemizdir. Hepinizden ilk ricam, Allah'a dua edin. Bu adımı hayırlı kılsın. En hayırlı hizmetlere, en büyük zaferlere vesile kılsın." n.erbakan
böyle saçmalayan siyasetçiler hep türkiye'den mi çıkar dedirtmiştir.
yahu adam senin kendini taşımaya mecalin yok nereye genel başkan oluyorsun ya? kolay mı bu işler, kalbin dayanmaz ki yığılıp kalırsın mecliste falan o olacak.
iktidar hırsı nedir?
siyaset arenasında koşturmanın sınırları ne zaman aşılır?
demokratik sistemin içerisinde yarışan partilerde "padişah" sistemi olabilir mi?
daha çok soru var belki sorulacak ama bunların cevabı için erbakan ortak öznedir. anlamaya çalışıyorum, zorluyorum olmuyor. zira üniversiteyi bitireli bir yıl olan ben, hayatın anlamsızlığından, çoğu zaman bıkkınlık gelmesinden dert yanıyorum. nasıl bir hırstır? hangi temelden hareketle bu kadar çabaya gerek duyulur? beslendiğin kaynağın en büyük mutasavvıflarından mevlana "kalp kırmak kabe'yi yıkmaktan daha günahtır, zira kabe'yi hz. ibrahim inşa etmiş kalbi Allah yaratmıştır" demişken çok değil beş yıl öncesine kadar beraber ter akıttığın dava arkadaşlarını "kafir" yapmadığın mı kalmıştır, yoksa daha iki ay önce beraber çalıştığınız arkadaşınızı "palyanço" yapmadığınız mı kalmıştır?
hatırlarım dost meclislerinde "erbakan" konusu açıldığında savunduğum vakitleri. bilirim 1974'te ismet inönü'nün "bu memleket bir adam yetiştirdi o da dinci çıktı" sözünü. bir makine mühendisi olarak bu memleketin yetiştirdiği en büyük mühendis olduğunu, hatta üniversite yıllarımda duvarıma hayatının yazılı olduğu çıktıları astığımı bilirim.
üzülüyorum. yalnızca kendisi adına değil, onu seven/sevmiş/sevebilecek yüzbinlerce insan adına üzülüyorum. hani neden siyasete girdiğin konusu vardı. o su motorunu bu ülkeye kazandırmak için çalışmalarınız vardı. sonra "surda bir gedik açtık mukaddes mi mukaddes, ey kahpe rüzgar nereden esersen es!" demiştin. sonra devamı gelmişti. peki yine ülkenin bekası için kendinden neden vazgeçemedin hocam? yalnızca şimdi değil 28 şubat meselesinde o imzaları atacağına neden idamı bile göz önüne alıp istifa ettiğini açıklamadın hocam? sonra tuncay özkan'a neden "sizin çok değerli çalışmalarınızı takdirle izliyorum" dedin hocam? neden "ergenekon'un ne olduğunu bilmiyorum" dedin hocam?
hani bir sözü vardır goethe'nin "eğer daha önce okuduğunuz kitabı ikinci kez okuduğunuzda aynı tadı alamıyorsanız üçüncü kez okumanın bir anlamı yoktur" diye, her öğün yemekten sonra almalıyız bir adet bundan, sonra hırs/kibir ikilisiyle islami bir hareket olamayacağını görmeliyiz.
cemaat karakteri mevzusu var biraz bu durumda. recai kutan'a liderlik yaptırılması biraz da bundandır. çünkü biz söyleyelim, o yapsın. biz yazalım, o okusun durumunda yaşamak zorunda kalmıştır parti başkanı olduğu yılları. içerideki o yapı alternatiflerini çıkarmış ama barındırılmamıştır içerde. örneklerini hepimiz biliyoruz. bir yandan adalet söylemi, diğer yandan bu mevzu.
yıllardır dava adamı çabalarıyla çalışıp, hep "davamdır, fedakarlığı yapmamız gerekir" deyip hayal kırıklığına uğrayan hep "islamcı" olarak tanımlanan bir gençlik vardır. hep kapitalizme karşı mücadele söyleminde bulunup, "abilerinin" şirketlerinde çalışmak zorunda kalıp hayalleri yerle bir olan o insanlar. söyleyecek çok şey var belki ama o insanlar adına daha çok üzüldüğümü söylemek zorundayım.
burada bahsetmeden geçemeyeceğim, milli görüşten kardeşlerimi. hepimizin öfkeleri vardı, "karşının" argümanlarıyla verdiğimiz mülakat çabaları vardı. bir sistemin ele geçirilmesi mevzu vardı hani. hep bir heyecanla çıkıp "başkan" olarak başkasını gösterip, arkadan bişeyler söyleyip surda gedik açma çabalarımız. belki de o sistem bizim iliklerimizde bir gedik açmıştır ve karşı olduğumuz o argümanlar artık iliklerimize kadar işlemiştir.
sevdiğim bir mahlas var, onu burada yazmak istiyorum.
yeter artık erbakan dedirtmiştir. bu nasıl bir hırs, ya da her neyse bırak artık siyaseti falan. numan kurtulmuş ve saadet partisi için en büyük talihsizlik olmuştur erbakan.
