kemal sunal'ın ismini hatırlayamadığım bir filminde olduğu gibi varsayımlarla yaşamanın getirdiği anlamsız varoluş çabasının somut örneğidir.
(bkz: mesela yani)
bu kadar net ve basit... tabi kendi çevrende meşhur olursun. ülkeye yayılmak istiyorsan aydın birini öldür, bilmem kaç yıl sonra devlet televizyonu seni zaten ünlü eder...
