bu adamlar, kıçlarını kaldırmaya karşı inanılmaz bir direnç gösteren adamlardır. tembel olduklarından falan değil, üşengeçliklerinden. adama dersin ki tatile çık ''kim çıkacak şimdi tatile'' der, gel ulan iki dışarı çıkıp laflayalım iki tek de atarız dersin, ya abi otur işte evde falan diye cevaplar. sanmayın ki çok bohem bir hayatları vardır, sanmayın ki lüks içinde yüzerler. tam tersine, öğrenci evinde makarna yiyen, hatunlu ortamlardan eksik bir yaşantıda tüm fiziksel metamorfoz ve bakıma kendini kapatmış, tüm gün evinde kendi atraksiyonsuz ama huzurlu dünyalarında yaşayan küçük birer zerdüştçüktür aslında onlar. onları hakir görmeyin, fildişi kulelerinde bize tepeden baktıklarını falan da sakın ha sanmayın. onlar yalnızca, ümidi karıya kıza bağlamamış, bu yüzden de ortam kaygısı olmayan, her gün bira içmenin bütçe açığını ve göbeği büyüttüğünü fark edip evde mutluluğu aramaya çalışan, kapitalist düzenin ta .mına koyucu külliyatı ezbere bilip sabahtan akşama çalışan insanlarıdır onlar. benim sensin odur onlar. biziz onlar.
bu adamlar, fazlasıyla yorgun görünmeye çalışanlardır. bir üst versiyonları "edemem abi" tipleridir.
bu adamlar, fazla mal göz çıkarmaz sözünü bilmeyenlerdir.
bu adamlar, öldürülmesi gerekir.
bu adamlar, bu adamdır.
kavgalarda çokca görünür bu adamlar. güçlünün yanına varırlar ve 'ne gerek var, zaten bir vursan yarısı boşa gidecek' diye olayı yatıştırmak isterler. genellikle kimse iplemez.
