Dün kendi kendime "bir mucizeye ihtiyacım var" dedim fark etmeden. Sonra kızdım tabii bu iç sesime. Çünkü eskiden hep "mucize diye bir şey yoktur, insan kendi fırsatını kendi yaratır" derdim. Bir anda bu seviyeye nasıl düştüm ben de bilmiyorum.
Canım çok sıkkın herkez benim yaşadığımı unutmuş gibi ben bayramdan 3 gün önceden beri köyden çıkmıyorum, bu arada köye tatile felan gelmedim kahvehaneyi çalıştırıyorum yoğunluktan sevdiklerimi aramadım onlar beni zaten aramadı herade sadece benim sevdiklerim onlar beni sevmiyo ne bileyim ne yapıyo acaba dede evindekiler benim küçüklüğümdeki gibimi oradaki bayramlar ordaki eski sevgilim ne yapıyor acaba burada iyi para kazansamda böyle zamanlarda sikerim çayınıda köyünüde deyip gitmek geçiyo içinden anlatamıyorum düşündüğüm herşeyi çok doluyum, bunu yazmak için yazdım buraya kadar okuyan bütün arkadaşlara teşekkürler.
cahit oben ve cahit berkayı düşünüyorum. iki büyük adam efsane müzikler yapıyorlar acaba neden güçlerini birleştirme kararı almamışlar. düşünsenize efsane olurdu.
yapay seleksiyonun sağlanması için acilen kentsel dönüşüm hızlanmalı ve yüksek binaların sayısı artmalı. bulunduğum yerdeki en yüksek binadan atlasam en fazla kolumu kırarım.
