kalbimin dayanmadığını. kalbim, küçük bir çocuğun yaşadığı hayal kırıklığı gibi naif bir üzüntü halinde. öyle kanıksamış ki yerini bu hayal kırıklığı, sanki kiracı değil de ev sahibi.
ne düşüneyim kpss'de istediğim puanı alamayışımı, geleceğimi kara kara düşünüyorum. ama kara kara düşünürken bile içimde bir umut oluyor. bu umudu sevgili aileme borçluyum. nazar değmesin ki karalar bağlarken bir anda şükrettim böyle bana destek olan bir anne babaya sahip olduğum için. istediğim puanı alamadım, istediğim işi bulamadım. henüz bir kız arkadaşım da yok. ama bir şey var. ki en önemlisi. ben daha ölmedim. hayattayım.
Ne kadar da şanslı bir insan olduğumu düşünüyorum aşırı mutluyum, arkadaşlarım benim için erken doğum günü partisi düzenlemiş. Çok güzeldi her şey. Hediyeme bayıldım. iyi ki varsınız. Teşekkürler.
" bir şeyler değişebilir umuduyla kendimize de, o yeşerttiğimiz umudu da ziyan ediyoruz ya, bize de yazık oluyor, o yeşerttiğimiz umuda da". aslında tam olarak işte bu sözde ki gibi düşünüyorum genel hayatım akışında.
O iyi olsun istiyorum. Sevgi tam da bu değil mi? Karşılık beklemeden, herkese birbirimizi sevdiğimizi göstermeliyiz demeden yani gösterişsiz sevmek. Beden olarak yanında olmasa bile her an yanındaymış gibi davranmak. Başı, ortası veya sonu ile ilgilenmiyorum. Onun bir tebessümü için onsuzluğa bile varım.
