işten gelirken içki alacaktım, unuttum, şimdide üşeniyorum. zulaya bakıyorum. biraz şarap, biraz viski, biraz tekila var. neyse geceyi kurtarmış sayılırım ama zulayı kullanmak istemiyorum. zula o ama. bakmayın bana öyle güzel şişeler.
acaba Birgün biri çıkıp sana benim verdiğim değeri verecek mi? acaba Birgün biri senin için benim yaptıklarımın yarısını yapabilecek mi? acaba Birgün beni bıraktığına pişman olacak mısın? acaba Birgün ...
Yapmam gerekeni. Kapanması gereken konuları. Hiç olduğun yerde en uzun ne kadar kalınırsa o kadar kaldım. Süreyi uzatmak sadece fazladan zihin yorgunluğu. En güzeli gitmesini bilmek.
Neyse Bugün de uyuyalım bakalım.. bir gün daha..
sen bir türlü beni göremedin diye görme fizyolojisinin altını üstüne getirdim günlerdir. seni hangi hücrelerinden yakalarsam çocuklarıma da o isimleri vereceğim.
Bir film var. beni çok garip bir biçimde etkiliyor niye bilmiyorum. Arada açıp bakmak istiyorum. izliyorum biraz gözlerim doluyor. Neden yani? beni bu kadar etkileyen ne? işte tam olarak bunu düşünüyorum.
bir şeyi çok sevmek, hatta aşırı, çok fazla sevmek doğal. ama bir şeyin fanı olmak, onla ilgili hassasiyet geliştirmek, insanlara karşı o şeyi büyük bir sinir harbi ile savunmak patolojik bir davranış. sizi önemli ölçüde geriye götüreceği de bariz. yapmayın. benim de hastası olduğum çizerler, ressamlar, kitaplar, müzisyenler & yazarlar mevcut. hiçbiri için kimseyle kavga etmem. Fikirlerimi bile kimseye şiddetle savunmam, mantık çerçevesinde anlatırım. biri hakaret bile etse en fazla oradan uzaklaşırım. başkalarının fikirlerini rahat bırakıp kendimize odaklanmayı öğrenmeliyiz. sevdiğiniz bir şeyi herkesin sevmesini beklemek yanlış. ben manga okumayı çok seviyorum. başkasına ne kadar çocukça ve aptalca gelebileceğini biliyorum. sabaha kadar dalga geçseler bunun beni üzen bir yanı yok. yine okumaya devam ederim, ağzımdan köpükler saçarak bunu savunmam. Karşılıklı saygıyı, anlayışlı olmayı ve kendi fikirlerimizin salt gerçek olmadığını kavramamız gerek. toplamda 23 saat düşünüp 1 saat konuşmak > toplamda 1 saat düşünüp 23 saat konuşmak.
geçen haftalarda şunu yazmıştım. hayatım hiç olmadığı kadar berbat gidiyor, ve bu durumun sonu gelmiyor. her konuda aile ilişki sağlık dibi görmüş durumdayım. sağlığımla ilgili geçen haftalarda yaşadım ve içimdekiler patladı yukarıdaki yazıyı girdim. orada şöyle bir şey yazdım sırada ne var ? maddiyatım mı? şaşırtmadı hayat beni, bugün o da sıkıntıya girdi. bu kez sormuyorum sırada ne var diye. çünkü sormaktan korkuyorum. ama yine içimdeki en ürkek sesle fısıltım yükseliyor, sırada ne var allahım?
Ya abi bu ysk başkanı niye sürekli bireysel, “ben”, “ben” diye konuşuyor? Aslında “biz” ya da “kurumumuz” şeklinde konuşması lazım değil mi? YSK tamamen kendisine mi ait?
