iki ucu boklu değnek. Ani bir ölüm arkamda bıraktıklarım için zor olur, bir hastalık süreci sonunda ölmek benim için zor olur. Hayatım boyunca üzmemek için üzülmeyi göze aldım hep. O yüzden sessiz sedasız çekip gitmek istemem.
Melekler eşliğinde tereyagindan kil ceker gibi kolay olanindan isterim.
Allah herkese kolay acisiz olum nasip etsin bunun icin sağlığımızda Allahtan istemeliyiz ne derler talip ol ki nasip olsun.
Bir göl kenarında sevdiğim adamla oturup ölümümden bahsediyorum. Üzerimde hiç giyemediğim ama bana çok yakışan bir elbise, saçlarım örgülü. Sevdiğim adama sarılıyorum son kez, kokusunu içime çekiyorum. Gitme vakti diyorum. Nilüferlerin arasına atıyorum kendimi. *geride sevdiğim adamı bırakarak*
Aslında bunu birkaç yıl önce çok güzel betimlemiştim; (sessiz ve karanlık bir odada kimsenin olmadığı bir zaman) bileklerimi atar damarımdan jiletle kesip kanın tavana kadar sıçrayışını gördükten sonra o geri sayımın başladığı son 10 saniyenin hazzını dibine kadar yaşayarak.
Sosyal medya hesaplarımda da bunu yapmadan önce veda yazısı bırakırdım sanırım..
