soluğu herhangi bir arkadaşımın yanında alarak. evde kendi halimde olduğumda o mutsuzluk bir anda üstüme çullanıyor.
yanında mutlu olabildiğiniz arkadaşlar edinin.
"Koy gömüne gitsin "felsefesini 24 saat birer doz satan bir danismanim var bir anda bi artislenip devreleri yakiyorum . Surat asmalar sıkılmalar ters ters hareketler sonra dozu bir hatirlayinca kendi tribime gulup normale dönuyorum . Hersey gecerken mutsuzlukda sabit kalmasin diye zihnimin durdugu noktayi degistiriyorum fazla mutsuz kalamiyorum .
Bu aralar bisiklet sürmeye çabalıyorum. Her pedal çevirişim bana ayrı bi zevk veriyo. Rüyamda bile bisikletimi görüyorum. Bi kere sepetini çalmışlardı.. Akşam gördüğümde de önünü kaldırıyodum. Inşallah bu da heves olup geçip gitmez. Canım bisikletim, isim koyucam sana.
Mutluluğu bişeyleri başarma boyutunda değerlendiririz. Ben de öyleydim ki baktım olmuyo. Artık daha farklı bi yaklaşım sergiliyorum. Içinde bulunduğum günde kötü bişey olmamışsa mutlu oluyorum amk yeterli.
