Prensipleri, vicdanı, kültürü, yaşam stili birbirine uyan; gelecek planları uyuşan, hayata bakışları benzer olan iki insan -eğer işin içinde sevgi ve saygı da var ise- evlenmelidirler.
Ha tabi evlilik de istiyorlarsa. illa geleneksel olmak zorunda değiller, başlığa istinaden yazdım ben evlilik olayını.
zengin biriyle şahsen ben mantık evliliği yapacam evi arabası maaşı ya da emeklisi olan zengin bir kadın bulursam yaş falan önemli değil evlenecem. bakımlı yaşını fazla göstermesin yeter zengin olsun yeter.
evlilik iki insanın sevgililik zamanındaki mahremiyetini kaybettiriyor.
araya bin çeşit adam girip bir şeylerde hak iddia edip nifak sokuyor. bunların hiçbirisine gerek yok.
evlenen de ölecek, bekar da. evlenince kimse kimsenin canına can, ömrüne ömür katmıyor.
eskidenmiş onlar.
lafın kısası çok afedersiniz amcık amcık laflar duymak, asıl muhatabınızdan başka türlü türlü saçma insanlara tahammül etmek istemiyorsanız evlenmeyin.
aşk, sevgi, seks, birliktelik vs tadı kaçana kadar hepsi güzel. tadı kaçınca içten bir hoşçakal'la ayrılma özgürlüğü ve buna sahip olabilmek hepsinden daha güzel.
mantığına uygun olanla evlenmelidir. aklın onu kabul etmelidir. Elbette sevgi olmalı fakat aşk olmamalıdır. Aşk yüksek doz hormonların getirdiği bir durum olduğu için minik doz şirinlikler, sevgi gösterileri karşı tarafa hiçbir şey hissettirmeyecek aksine sinir bozucu hale getirecektir. Bu durum da ilişkiyi "artık eskisi gibi heyecanlanmıyorum" benzeri söylemlerle bitirmek için uğraş, sebep arama olayına bırakacaktır. Bence mantıksal olarak emin olmadığın kimseye duygusal rahatlıkta bulunulmamalıdır.
