+ nasılsın?
- yaşanmamışlıklarımın eksiklikleriyle boğuşurken hayal kırıklıklarımla ince ince sızlayan, kanayan yüreğimin ağırlığını daha ne kadar taşıyabilecek gücüm kaldı diye merak etmekteyim. sen?
+ nasılsın?
- iyiyim teşekkür ederim sen nasılsın?, dememi bekliyorsun değil mi? her şey bu kadar basit, her şey bu kadar oturmuş yerine. ama iyi değilim ben ve sırf seni rahatlatmak içim iyim diyemem, kötüyüm... içimde bir şey ölüyor her dakika, çöküyorum... bir yerlerimden bir şeyler azalıyor ve ben sadece hissedebiliyorum acısını, çaresizce, bir hüzün eşliğinde. ve inan bir şeyler yapmakta gelmiyor içimden şu andan itibaren.
+ hım, iyi değilsin yani anladım.
- bu mudur?
+ lan bilseydim böyle diyeceğini hiç sormazdım, selam verdik suçlu çıktık.
- kaybol lan ibne, yok ol evrenimden. hah bu arada sen nasılsın?
+ iyim abi işte bende, işler falan, manitada yaptım geçenlerde.
- ooo çok sevindim kardeşim ya, hadi iş güç rast.
+ tamam görüşelim yine, ara beni.
- kaybol.
