narkotikte çalışan köpeğin işten atılma olayı. nasıl ki insanlar işlerini adam akıllı yapamayınca veya yapmayınca işten atılmak zorunda kalırlar bu da öyle bir şey olsa gerek.
ilk baslarda zorlanir, ozler o guzel yemekleri. "narkotigin yemekleri guzeldi be" diye ic gecirir, dolasir basibos sokaklarda.
sahibini hatirlar, beraber operasyon yaptiklari apartmanin onunden gecerken, durur, soyle bir bakar apartmana, gozleri dolar. o bir polis kopegidir, eski de olsa bir polis kopegidir, zayiflik gosterme luksu yoktur, patisiyle siler gozyaslarini, devam eder. yorgunluktan olunceye kadar yurur terkedilmis sehrin sokaklarinda. insanoglu, herseyi yapar diye dusunur.
sonra gorur, sokaklar acimasizdir, aptal aptal kuyruk sallamayanlara, insanlara bir parca ekmek icin maymunluk yapmayanlara yer yoktur. o da oyunu kurallarina gore oynamaya baslar. dilini cikarip kuyrugunu sallar herkese, kilometrelerce takip eder hic tanimadigi birini, bir parca simit icin...
gecenin en karanliginda, kimseler etrafta yokken, bir kopek aglamasi duyarsaniz, neden diye dusunmeyin. narkotikten atilmis kopegin hayata isyanindan baska birsey degildir.
-seni buraya neden çağırdığımı tahmin ediyorsun herhalde kont.
-hayır.
-hmm. biliyorsun artık yaşın bayağı ilerledi. burnun da eskisi gibi duyarlı değil.
-ne demek istiyorsun şef?
-demem o ki artık yollarımızı ayırma zamanı geldi. seni narkotik ten asayişe geçiriyoruz.
-haydaa ne alaka ya?
-itiraz istemiyorum kont.
