insanı boşluktan doluluğa süren en önemli ibadettir. demin bir ezan daha okundu. la ilahe illallah. bizim yine kılımız yerinden kıpırdamadı. nasıl vereceğiz bunun hesabını? bir restaurant'a girip yiyor içiyor ve hesabı ödemeden mi çıkıyoruz biz? içimiz rahat, gönlümüz ferah, bir şekilde dışarıya? biz çıkıyoruz da bizi de bırakıyorlar mı yani? "ah ne iyi ettiniz de geldiniz yine bekleriz" diyerek? hani bu yediğimizin hesabı? bu yaptığımız hak mıdır? helal midir? ah! ah! biz ne tür bir cahilliğin ayak izlerinin takibindeyiz kardeşlerim? hani biz dinimizi seviyorduk hani biz ibadeti seviyorduk? bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu?
4 yıl sonra, ne yazık ki ilk basladiginiz gibi tat vermeyen ibadettir.
Edit:bu entrye eksi atan arkadastan anlaşıldığı üzere ulusozlukte şakirt popülasyonu artmıştır.
dünya işlerini bir kenara bırakıp, aklından tüm gereksiz bilgileri sildiğin vakit namazı kılınca daha bir iyi oluyor. huzurun diğer adı namaz. büyüklerimizden "dinin direği" diye öğretilen islam ın beş şartında birisidir. namaz kılmak arınmaktır aynı zamanda. 5 vakit yıkanıyorsun tertemiz oluyorsun. ve bunun içinde maddiyat gerekmiyor kesinlikle.
namaz kılmanın uzaya gitmeye nasıl bir engel teşkil ettiğini anlayamadım, yani hristiyanlar ilimde bu kadar ileri gitmişlerse, bunun sebebi klisede yapılan laboratuar çalışmaları değilki, hem namazla uzaya gitmeyi bağdaştıracaksa bünyen, endülüs yada osmanlının ihtişamlı dönemlerini düşün, müslümanlar senin şu 20 yıllık ömründeki gibi değildi hep, yada ortaçağ hristiyanlarının, kadının ruhu var mı yok mu tartışmalarını düşün,
şeytan ne güzel vesvese veriyor size, sizde mal bulmuş mağribi gibi yapışıyorsunuz, onun kulağınıza üflediklerine.
dini yönü dışında, vücudun spor ihtiyacını karşılayabilen, kan dolaşımını hızlandıran, dinlenme ve aynı zamanda huzur bulma eylemi olup özellikle yemeklerden sonra çok iyi giden, hele bir de beş vakit oldu mu abdest sayesinde temiz kaldığın, hayatta var olmanın amacına uygun bir harekettir.
hz. allah'ın sadece seçkin kullarına nasip ettiği ibadettir. namaz kılmak her insana ve hatta her müslümana nasip olan bir ibadet değildir. hz. allah, sadece müttakiler (boyun eğenler, mükafat alacak olanlar) diye sınıflandırdığı kullarına bu ibadeti nasip eder. her namaz kılan da müttakiler sınıfında değildir. ihlas'la yani hz. allah'ın rızasına uygun şekilde huşu içinde kılanların nasibidir bu eşsiz ibadet.
camide yapılanı kalıcılık sağlayan ibadettir. zira tek başınıza başlarsınız sıkılıp bırakmanız olasıdır. bu güzel sonuçları olan zorunlu ibadetimiz terk edilmemelidir. bu bizim için zorlama görünse de yaratıcımızın bizimle olan iletişim şeklidir. yoktan var olan bir can daha ne isteyebilir ki?
günde beş defa allah'ın karşısına çıkmaktır. üstelik bunun için randevu falan da almaya gerek yok. abdest almanız yetiyor. bedava seans, kıl ve rahatla. yeniden doğmuş gibi oluyor insan.
Namaz, ne kadar kıymetdar ve mühim, hem ne kadar ucuz ve az bir masraf ile kazanılır, hem namazsız adam ne kadar dîvâne ve zararlı olduğunu, iki kerre iki dört eder derecesinde kat'î anlamak istersen; şu temsilî hikâyeciğe bak, gör:
Bir zaman bir büyük hâkim, iki hizmetkârını, -herbirisine yirmidört altın verip- iki ay uzaklıkta has ve güzel bir çiftliğine ikamet etmek için gönderiyor. Ve onlara emreder ki: "Şu para ile yol ve bilet masrafı yapınız. Hem oradaki meskeninize lâzım bâzı şeyleri mübâyaa ediniz. Bir günlük mesâfede bir istasyon vardır. Hem araba, hem gemi, hem şimendifer, hem tayyare bulunur. Sermayeye göre binilir."
iki hizmetkâr, ders aldıktan sonra giderler. Birisi bahtiyar idi ki, istasyona kadar bir parça para masraf eder. Fakat, o masraf içinde efendisinin hoşuna gidecek öyle güzel bir ticaret elde eder ki: Sermayesi, birden bine çıkar. Öteki hizmetkâr bedbaht, serseri olduğundan; istasyona kadar yirmiüç altınını sarfeder. Kumara-mumara verip zayi' eder, birtek altını kalır. Arkadaşı ona der: "Yahu, şu liranı bir bilete ver. Tâ, bu uzun yolda yayan ve aç kalmayasın. Hem bizim efendimiz kerîmdir; belki merhamet eder; ettiğin kusuru afveder. Seni de tayyareye bindirirler. Bir günde mahall-i ikametimize gideriz. Yoksa iki aylık bir çölde aç, yayan, yalnız gitmeye mecbur olursun." Acaba şu adam inad edip, o tek lirasını bir define anahtarı hükmünde olan bir bilete vermeyip, muvakkat bir
(OrjinalSayfa:22)
lezzet için sefahete sarfetse; gâyet akılsız, zararlı, bedbaht olduğunu, en akılsız adam dahi anlamaz mı?
işte ey namazsız adam ve ey namazdan hoşlanmayan nefsim!
O hâkim ise; Rabbimiz,Hâlıkımızdır.O iki hizmetkâr yolcu ise; biri mütedeyyin, namazını şevk ile kılar. Diğeri gafil, namazsız insanlardır. O yirmidört altrn ise, yirmidört saat her gündeki ömürdür. O has çiftlik ise, Cennet'tir. O istasyon ise, kabirdir. O seyahat ise kabre, haşre, ebede gidecek beşer yolculuğudur. Amele göre, takvâ kuvvetine göre, o uzun yolu mütefâvit derecede kat'ederler. Bir kısım ehl-i takvâ, berk gibi bin senelik yolu, bir günde keser. Bir kısmı da, hayal gibi ellibin senelik bir mesâfeyi bir günde kat'eder. Kur'an-ı Azîmüşşan, şu hakikate iki âyetiyle işaret eder. O bilet ise, namazdır. Birtek saat, beş vakit namaza abdestle kâfi gelir. Acaba yirmiüç saatini şu kısacık hayat-ı dünyeviyeye sarfeden ve o uzun hayat-ı ebediyeye birtek saatini sarfetmeyen; ne kadar zarar eder, ne kadar nefsine zulmeder, ne kadar hilâf-ı akıl hareket eder. Zira bin adamın iştirak ettiği bir piyango kumarına yarı malını vermek, akıl kabûl ederse; halbuki kazanç ihtimali binde birdir. Sonra yirmidörtten bir malını, yüzde doksandokuz ihtimal ile kazancı Mûsaddak bir hazine-i ebediyeye vermemek; ne kadar hilâf-ı akıl ve hikmet hareket ettiğini, ne kadar akıldan uzak düştüğünü, kendini âkıl zanneden adam anlamaz mı?
Halbuki namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır. Hem cisme de o kadar ağır bir iş değildir. Hem namaz kılanın diğer mübah dünyevî amelleri, güzel bir niyyet ile ibâdet hükmünü alır. Bu Sûrette bütün sermaye-i ömürünü, âhirete mal edebilir. Fâni ömrünü, bir cihette ibkâ eder.
