Herkesin hayali müstakil bir evde oturmaktır yani apartmanın gürültüsünden sıkılan kitleyi baz alıyorum. Anneannemin böyle küçük bir evi vardı rahmetli oldu tabi. Ev şu an miraslık ve satılığa çıktı içimiz buruk bir şekilde kim alır derken kardeşim bir an da evi ben alıyorum dedi. Küçükken koşturduğumuz o bahçede şimdi yeğenlerim koşturacaktı. Eh tabi kredi olayları falan nasıl olacak derken ziraat bankası krediyi onaylayınca hepimiz uçtuk havalara. Anneannemden kalma evin sahibi kardeşim oldu değişik bir duyguymuş tüm çocukluğumuz eve girdiğimiz her an gözümüzün önünde canlanıyor. Ah mazi ah.
2.5 sene kadar sonra kavuşulacak olandır. rabbim kaza bela vermezse tabi bu süre içerisinde..
istanbulda doğdum büyüdüm. 1.5 sene sonra 40 senelik istanbullu olacağım. benden önce babamda 68 senelik istanbullu. aynı sokakta aynı evde aynı apartmanda geçti tüm çocukluğum. apartmana ilk taşınan bizdik. özellikle alt ve üst katlarımıza yaklaşık 20 tane komşu grubu geldi gitti. en üst ve en alt kata da hemen hemen 6-7 farklı aile geldi gitti. sokakta keza aynı. ben çocukken mahalle sakini olanların belki yarısı belki yarısından fazlası göçtü gitti. çoğu ermeni vatandaşlar zaten yani en eski ve yaşlı istanbullulardı. kalanları da taşındılar vs. bizim sokakta bizim kadar eski olan 2-3 insan var en fazla.
şimdi bu başlığa hiç alakasız şekilde neden bunları yazıyorum ? affınıza sığınarak apartman yaşantısının amk ben. ulan alt ve üst katımıza her gelen ( 2 tanesi hariç onlar çok güzel ve mülayim insanlardı ) bildiğin ruh hastası çıktı. ilk başlarda sorun bizde mi diye düşünüyorduk ama baktık ki yok. insanlar sığır gibiler aynı. dolayısı ile müstakil evi olup da kıymetini bilmeyen varsa aranızda yatacak yeri yok olm. 20 senedir hayalini kurup duruyorum ama az kaldı. beni de aranıza alın lan müstakil ev sahipleri.
20 yılımı verdiğim "saray". evde boğa güreşi düzenlense dahi kimse çok ses yapıyorsunuz diye kapıya gelmez. yöneticilik, kapıcılık sistemi yoktur. yönetici genelde anne ya da babadır, kapıcı ise evin küçük oğlu, kızı.
ergenliğin ortalarına kadar kaldığım evdir. bir çocuk için hiç iyi bir tercih değildir. * çünkü etrafında ki bütün çocuklar kendi apartmanında ki elemanlarla daha sıkı fıkı olurlar. sen hep uzaktasındır. sen hep yamasındır. hele bide etrafında başka bir çocuk grubu yoksa yani etrafta başka bir apartman yoksa iyice yalnızlığa gömülüp o elemanlarla takılmaya mecbur kalırsın. Bunun etkileri olarak sosyal bakımdan belli bir yaşa kadar geri kaldım. Ancak bunun bilincine vardığım zaman kendimi düzeltebildim.
Kısacası; çocuğunuz sağlam arkadaşlıklar kursun, sosyal bakımdan iyi bir seviyeye gelsin istiyorsanız apartman evlerini tercih edin derim. babaanne veya dede ile çocuk kendini yalnız hissediyor. *
küçüklüğümden beri yaşamak istediğim ev türüdür. arka bahçesi olacak birde. bodrumu ve tavan arası da olacak. harika.
aynı zamanda genel olarak arazi sizin ise ucuza yaptıra bileceğiniz evdir.
yıllarca oturduğumuz sonra şehir hayatının gerekleri doğrultusunda apartman hayatına geçiş yaptığımız ev. belki lüks değildi ama bahçesi vardı anneme hayat veren, komşularımız vardı güneşin batmasına yakın bahçemizde toplanan. iyiydi güzeldi ama her güzel şey gibi o da bitti.
Zihin nezaretinde düşünce kapasitesinin mutlak sonuçta istediği şey.
Müstakil ev aslında insana ait aşırı duyguların ki; bu her şey olabilir bağıra bağıra şarkı söylemekten tut, bahçende köpek besleyebilmek, hatta bir çoğunuza ya bu sebeb saçma abartı gibi gelebilecek olabilir lâkin ilişkiye girmeye kadar uzanan komplike olaylar silsilesi.
Bahçeye çıkıp bbq yapabilmek, rahatça sevişebilmek, çocuklarını gözünün önünde büyütebilmek, bahçende rahatça yüzebilmek ve milyarlarca farklı avantaj, ben hayatım boyunca binalardan nefret ettim asla insanlar için yapılan yapılar değil ne lux siteler ne başka binalar.
Zaten dünya genelinde aklı başında zengin kitlenin hepsi müstakil ev şato tarzı yerlerde oturur, halbuki aynı parayala ultra lux bir sitede de oturabilir ama akıl kârı değil.
insan yapısına aykırı bir kere ev hayatının yakınlarında başka insanların bulunması, özgürlüğün binalar kadar kısıtlandığı başka alanlar yok, müteahhitler bina yapar kendileri müstakilde yaşar, komşunun böğürmesini çek, diğerinin çocuk ağlaması, birinin kavgası, apartmanın hırsızı, yok dedikodusu, yok saçma aidatları, asansör+güvenlik parası milyon tane püsür.
Gecenin 1 saati evine girmek için hele kalabalık geldiysen ailenle sessiz sinema oynarsın eve girene kadar.
Binalar robot insanlar için, bu düşüncem hiç değişmeyecek, adios amigos muchos grasias.
