müslümanın(herhangi bir dine inanan), ateiste işkence etmek için var olan bir ilahı vardır.
ateistin ise dünyadaki herhangi bir canlıya herhangi bir kötülük yapabilecek bir ilahı yoktur.
müslüman(herhangi bir dine inanan) için ateist, doktrinleri doğrultusunda kafirdir ve katli vaciptir.
ateiste göre müslüman(ateist olmayan), kendisinden farklı düşünüp, hayata farklı bir pencereden bakan, bir başka insandır.
müslüman(herhangi bir dine inanan), kendisi gibi inanmayanlarla savaşır.inançlarını onlara kabul ettirmek için gerekirse şiddete başvurur.eğer inandıramıyorsa, çarmıha gerebilir(yahudi kahinlerin isayı -romalı valiye- çarmıha gerdirtmesi gibi), derisini yüzebilir(imadettin nesiminin yönetici din adamları tarafından derisinin yüzülmesi gibi), asabilir(hallac-ı mansurun felsefesini anlayamayacak kadar gerizekalı olan yönetici dindarların onu asması gibi), ordusuyla ölümüne savaşarak tüm halkı öldürebilir(cihad mantığı gibi)..
ateist, kendisi gibi olmayanlarla tartışarak fikirlerini sorgulamalarını sağlamaya çalışır.yapabileceği en büyük kötülük, ateist olmayanın fikriyle dalga geçmektir.
birisi her şeyin milyarlarca yılda zamanla ve mutasyonla olduğuna inanır, diğeri kafasındaki hayale tapar. o yüzden ateistler bilimde teknolojide dünya devidir, müslümanlar ise onların ürettiği herşeye muhtaçtır. acı oldu dimi böyle ifade edince.
biri tarif edemediği biri tarafından yaratıldığına inanır ve sorgulamaz, diğeri nasıl oluştuğunu açıklamaya çalışır, sorgular ve bu yüzden yanlış birşey yapıyormuş gibi yargılanır.
birisi mutludur birisi mutsuz. nietzsche'nin dediği gibi, ya inanıp mutlu bir hayat süreceksiniz ya da "gerçeği" araştırıp mutsuz bir hayat... çünkü güveneceğiniz bir tanrınız kalmayacak.
biri yalanlara ve efsanelere inanır. o yüzden mutludur. dünyası dardır. diğeri gerçeğin peşinde koşar. anlamaya çalışır. sorgular. hayatı çözmeye çalışır.
en pasif bir müslüman bile aile kurar , çocuk yetiştirir , eşi dostu olur , hayata bir artı değer katar . en akıllı bir ateist ise elinde birası tüm insanlığa söver durur , herkesten nefret eder , annesi-babasını bile çok banal bulur , eşiyle geçinemez hatta çoğu zaman ona sabredecek bir eş bile bulamaz , bir diğer ateisti bile sevmez çünkü dünyası bencildir , ona hükmetmeye çalıştığını düşünür.
orta halli klasik müslüman iyi bir ev arkadaşıdır.
ateist ise evde her gün hır gür çıkaran sorunlu ev arkadaşıdır.
" kimi tanrı tanır(teist) ötede, kimi tanrı tanımaz(ateist) kendinde... sen hakikatin olan allah'ını (sınırsız-sonsuzluğunu) tanımaya bak!.."
saim yusuf adı altında söylenmiş.
bir nasreddin hoca fıkrasının cuk oturacağı sorudur.
hoca sazı aline alır ve bir noktaya parmağını koyar. elini oynatmayan sazın tellerine vurmaya başlar. yanındakiler sorar
- hoca ne yapıyorsun?
+saz çalıyorum.
-ama saz çalanlar parmaklarını böyle ileri geri getirir götürürler. ama sen bir noktada takılıp kaldın.
+dostlar o insanlar benim bulduğum yeri arıyorlar. *
ateistler mutsuzdur. ** müslüman ise mutlu. atesit bir insan aslında farkında değildir ne aradığının ama aslında bir müslümanın huzurunu aramaktadır. **
biri kafasındaki örümcek ağları yüzünden düşünemez durumdadır. hayata dümdüz bakar. doğru mu diye sorgulamadan ona öğretileni yapar.
bir diğeri, olaylara daha bilimsel yaklaşır. düşünür ve sorgular.
derin ontolojik farklar vardır.
ateist inanmasa dahi bir allah tasavvurunu içinde taşır ve o'nu reddeder. reddettiği allah kendi algılayabildiği allah'tır.
dolayısıyla bir ateist müslümanın allah inancını derinlemesine kavrayamacağı için müslümanın allah'ını asla reddetmiş olmaz.
bazısı bir zamanlar müslüman olduğunu iddia eder, fakat hiçbir zaman gerçek bir müslüman olamamış olmaları muhtemeldir.
fark mı? fark büyüktür. biri dünyaya yaratılmış nazarıyla ve anlam yükleyerek bakar diğeri ömür boyu derinlerdeki anlamsızlık hissinin ruh karmaşasında yaşar. ateist inkar etti diye ruhu alınmış bir madde olmuyor çünkü kendisi nihayetinde.
