bütün babalar, bütün güzel adamlar ölüyor ve bir devrin kapandığına bütün türkiye, en azından bizim jenerasyon şahit oluyor.
münir özkul ise inatla hayatta ve sanki ulvi bir görevi icra edercesine nefes alıp vermeye devam ediyor.
umarım uzun bi süre daha devam eder varlığı, umarım acı çekmiyordur da biraz daha yalnız bırakmaz bu geçişte bizleri
resmen keyifle izlediğimiz, zevkle dinlediğimiz, onlarla büyüyüp adam olduğumuz insanların çoğu yok artık. bir devir bitti gitti resmen.
barış manço
kemal sunal
adile naşit
hulusi kentmen
siyasiler,
müzisyenler,
futbolcular,
ve daha niceleri.
resmen izleyemeyeceğiz onları bir daha ve bir daha onların sesini canlı canlı duyamayacağız, sadece türkiye için geçerli olan bir durum değil bu, bir michael jackson, bir pavarotti geldi ve geçti bu dünyadan. acaba bu insanların benzerleri ne zaman gelir bir daha yada gelseler aynı keyfi verirler mi bizlere?
daha uzun yaşayınca sözlük yazarlarınında mı ömrünü uzatıyor acaba diye düşünüyorum bazen. nedir bu fanatiklik bu adama? ölemiyor işte tuhaf bir biçimde.
"onu da gömmüştür, bunu da gömmüştür, yok hala ölmedi" diye yazan andavalları birinin ölümüyle başının göğe ereceğini sanan malları görmemizi sağlayan sanatçı.
Lan bu adam da ayda bir ölüyo.
Sebep: Akranlarının hayata çoktan gözlerini kapamış olmaları.
Sonuç: Ondan da bu performansın beklenmesi.
Mesaj: Allah uzun ömür versin.
