çünkü memleketimi bırakıp yurda geldim, yine saçma sapan insanların içindeyim, hepsi yabancı. bölümümü sevmiyorum, yakın arkadaşım yok, eve gitmek istemiyorum, herkes yapmacık herkes kendini düşünüyor. kaçsan olmuyor katılsan olmuyor. ne yapacağımı şaşırdım. mutlu olamıyorum, kitap okuyorum yeni müzikler keşfediyorum, çay içiyorum hani bunlar mutlu ediyordu, etmiyor etmiyor.
Sanırım haddimden fazla şey biliyorum. Bu da insanları, insanların düşüncelerini beğenmeme de büyük bir rol oynuyor.
Her insan biraz eksik geliyor.
Biraz da değil baya baya eksik.
Kaliteli(tam anlamıyla düşünebilen) insan sayısı da az olduğundan, mutsuz olmamız da muhtemel oluyor.
Keşke, cahil olarak kalsaydım.
En azından içten gülebilirdim.
seratonin yoksunluğu durumunda görülen psikolojik durumdur. seratonin salımını engelleyen faktörler dış ve iç kaynaklı olabilmektedir. mutlaka doktora görünmek gerekir. aksi durumda uzun süreli mutsuzluk ve seratonin eksikliği beyinde kalıcı hasarlara, ciddi deformasyonlara yol açabilirdir.
Mutsuzuz çünkü maddiyata bağlandık.
Akıllı telefon veya son model araba sahibi olmak hayattaki ilk hedefimiz oldu.
Mutsuzuz çünkü benciliz , mutlu olmanın yolunun başkalarını mutlu etmekten geçtiğini unuttuk.
Nankörüz bir de , elimizdekilere şükretmek yerine gözümüzü sahip olamadıklarımıza dikiyoruz hep.
Sabırsız ve tembeliz , mutluluğun bir paket halinde öylece kapımızın önünde belirivermesini bekliyoruz.
Mutsuzuz çünkü mutlu olmayı bilmiyoruz.
