yalnızlığı seçmiş, belki de yaşadıklarından çok ders almış, içindeki umut ışığı sönmüş, kırık düşler peşinde yorulmuş, herşeyi sinesine çekmiş ve bunları gördükten sonra mutluluğun anlamını unutmuştur.
beyniyle kalbi arasında kalmış insan.Seçim yapmakta zorlanan, hata yapmaktan korkan, insanların kendine güvenmediğini düşünüp kendini toz tanesi gibi gören,aslında sorunun kendisine inanmamaktan kaynaklandığını inatla görmeyi reddeden insan modeli
çoktur böyleleri.her şeyin kötü yanını görürler, pessimistdirler. evde kalırken ailelerini beğenmezler, arkadaşları veya sevdikleriyle kaldıklarında onları beğenmezler, ortamı, evi, havayı, suyu beğenmezler.
yalnız kendileri vardır, her şeyden üstündürler ve kimse onlara layik olmadığı için yalnız kalırlar.böylece milletin arasına mutsuz insan olarak karışırlar ve ölene dek mutsuz bir hayat sürdürürler..
