bagimlilik yaratan, ama kotu olmayan. madde olmayan, maddeyle alinamayan. bir kere tattiktan sonra onu elde etmek icin hatta sahteleri icin bile neleri feda eder insan, herseyini.
Acılarına, hüzünlerine, zorluklarına rağmen,kaygısızca ve
haykırarak "yaşıyorum" diyebilmektir.
hayatın kısacık anlarıdır mutlu yaşanan...
hem mutlu hem huzurlu olamaz ki insan...
karsilasmanin asli*sinin
"mutluluk...
bilmem.
denizin üstünde batan güneş mi, yoksa mutluluk mu?
güzel bir şarkı, sadece şarkı mı?
her yeni doğan güneş aynı güneş mi?
ya da şarkı aynı şarkı..."
diye tanimladigi.
arabayla eve dönülmektedir. öndeki arabanın durduğu görülür. nedenini görmek için bakıldığında 2 tane köpeğe yol verdiği görülür. işte bunu gören ve insani bir düşünce yapısına sahip her kişinin yaşayacağı duygudur.
şüphe ve önyargı kanına işlemiş olanların asla elde edemeyecekleri hissiyattır. her zaman bu düşünceler içerisinde mutsuz olarak hayatlarını devam ettirirler. birisiyle aşk adı altında cinselliği de kendilerine kar sayarlar ki, sadece kısa bir süre kendilerini tatmin ederler, asla ve asla mutlu bir insan olamazlar.
bir insanın üzerine en çok yakışan giysidir mutluluk. türlü türlü renkleri ve tonlarıyla insanı açan, herkesin sahip olmak istediği, uğruna çok şeylerin feda edildiği, çok yol kat edilen...
dibine kadar yaşamak varken yazmanın ya da tarif etmenin gereksiz olduğu duygu... zira acılar bütünü yazılabilirken kişinin kendi kelime dağarcığındaki kelimelerle basit ya da süslenerek, mutluluk ve huzur yazılamayacak kadar zor bir duygu oluyor... tarifi mümkün olmayan bir his... hiçbir kelime bütününün anlatamadığıdır...
ya da benzetme yapmak gerekirse eğer; hiçbir şeye benzemeyendir...
mutluluk yürüdüğün yoldur kimi zaman. Bazen hayran olduğun kelebektir,çoğu kez sevdiğindir.Mutluluk hissetmektir yaşamı; üzüntüleri ve sevinçleri bir arada kabul etmektir. Yeri gelince ağlamaktir.Bazen yerli yersiz de ağlamaktir.Mutlu olmaktir herşeye rağmen.Mutluluk sensindir aslında kendin olmaktir:huysuzluğunla ve tüm güzel huylarınla.
