çok doğru bir sözdür. ki insanlar bazen elindekilerle yetinmeyi bilmezler. kimisinin ki insanlıklarının yetmezliğinden, genetik faktörlerden (ki hastalık gibi bir şey değil!), kimisi özenmekten (işte bu hastalık!), kimi de ruhunu güzelliklere kapatmış ve inatla doğan güneşi görmek istemezcesine yaşamayı seçmişlerdir ve hırslarının kurbanı olduklarındandır. ama hayat öyle bir hayatdır ki bizlerin önüne koyduğu olaylar zincirini beğenelim ya da beğenmeyelim umrumdamıdır?, tabiki değildir hayat insanın istekleri ve arzularına göre hareket etmez. bizler o nun içinde ki hareket bölgemizi en iyi derecede dizayn etmeliyiz ki hayat ı biz yönlendirmeliyiz. sonra da basit ve acizce hayata kızmamalıyız. aslında mutluluğu görmek önce temiz bir ruh a ve hislere sahib olabilmektedir, öyle kolayca oturduğu yerden her güzel şey beni bulsun diyen, on da var bende niye yok gibi düşüncelere sahip kişiler zaten bu şekilde hayat ta mutlu olamazlar.
