"kişiden kişiye değişecek yoldur. kimisi için patika kimisi için otoyoldur. kimisi kestirme yolu, kimisi hak yolu kimisi pok yolu, kimisi ipek yolu.."
--can yücel--
benim için ise mutluluğa giden kısa yol ctrl + alt + g dir.
öğretilmiş mutluluğu unutmaktır. Öğretilmiş mutluluk, yüzde 1'lik kesimin mutlu olması için size öğretilmiştir. Bunu size farkında olmadan bir çark gibi öğretenler bunun farkında değiller, sizin de farkında olmadığınız gibi... Bilinen anlamında mutluluğun var olmadığını idrak ettikçe, ldığınız nefes içinizdeki küçük kan dolaşımında bir virüs gibi sizi formatlama adımını başlatır.burnunuzu karıştırırken bile mutlu olmaya başladığınızı düşünürsünüz yavaş yavaş...ama yine de, yeni mutluluk programı tam faaliyete geçmeden, 'toplum içinde burun karıştırmayı' geri dönüşüm kutusunda tutunuz.
vızır vızır işleyen bir trafikte, karşıya geçmeye çalışan yaşlı bir teyzenin geçişini biraz olsun kolaylaştırmak için; arabayı yolun tam ortasına çapraz bir şekilde durdurmak ve teyze geçene kadar, tüm küfürlere ve kornalara rağmen arabayı kımıldatmamak. edit: mantık olarak basit olmayabilir ama uygulamada çok basit. teyzenin yüzündeki şaşkınlıkla karışık minnet duygusu beni mutlu etmeye yetti ve arttı.
