mutlu insanların her şeye sahip olduğunu düşünürdüm yanında kız arkadaşı cebinde parası altında arabası...yani maddi şeylerle açıklanabilen bir olgu sanırdım bazen mutluluğu ama es geçtiğim ya da üzerinde durmadığım noktayı üniversitede fark ettim :anı yaşamak .ben tanıştığım insanlarla dost olmaya çalışırken ,sevdiğim kızla geleceği düşlerken ,ya da iyi bir mesleğim olsun da güzel yaşayayım derken insanların mutluluğuna imrenirdim ama asıl olan şeyin yalnızca günü yaşamak olduğunu ve hayaller peşinde koşmanın gereksizliğinin farkına geç de olsa varabilmenin mutluluğunu yaşıyorum diyebilirim.
insanı mutlu edecek şeyleri değerlendirme biçimidir. bazen bir sevgili olur, bazen malesef para olur, bazen sadece bir gülümseme. insanoğlu, hayatta mutlu olmak istiyorsa, küçük gibi görünen şeylere değer vermesini bilmelidir. küçük bir kız çocuğunun sevimli bir gülücüğü, seni sevdiğini belli eden bir arkadaşın samimiyeti, annenin akşam yemeğini güzel yapması vs....
yoksa bu hayat çekilmez be sevgili sözlük, bu savaşlar, bu çıkar iliişkileri, vahşi kapitalizm, baskıcı devlet, bitmez anam saymakla.
mutlu olmak için çok düşünme diye bir şarkı sözü varya, ona pek değer vermiyorum. düşünmezsen birileri senin yerine düşünür. ama şunu söyleyebiliriz; mutlu olmak için çok büyük şeyleri bekleme!
