uzaklarda değil, mutluluğu bazende yakınında aramak...
hani bazen çok ta zorlamamak şartları belki.
olayları olduğu gibi kabullenmeye çalışmak, bazen görmezden, duymazdan gelip, kulak arkası yapmak, zor gibi görünsede, kör, sağır, dilsizi arada oynamak yani.
kimi zaman küçük şeylerden de haz almayı becerebilmek.
kısaca elindekilerle yetinmeyi bilmek fikrini benimsemek. bütün bunların yanında, sanırım en çokta mutlu olmayı gerçekten istiyor olmak.
hiç beklemediği anda bir asosyal arkadaşınıza güzel bi doğum günü süprizi hazırlamak ve süprizi yaptığınız anda gözlerindeki o mutluluğu izlemek. bu kadar.
galatasaray'ın şampiyonlar ligi kupası'nı kaldırması. tabi bu benim elimde olan birşey değil. *
sanırım az ile yetinmeyi öğrenebilmek en büyük mutluluklardan bir tanesi ve şükretmeyi bilmek gerekiyor. birde gece başınızı yastığa koyduğunuz vakit rahat uyumakta huzur verir. kısacası mutluluk tek birşey değil. insanın hayatı boyunca yaptığı doğru işler mutluluktur zannımca. yastığa kafanızı rahat koymanız içinde önce doğru işler yapmanız gerekiyor.
