Dönüp dolaşıp kendimi yine boşlukta bulmak canımı yakıyordu. Bu devran hep böyle dönmemeliydi. Bir kırılma noktası olmalıydı. Hep diyorum ki tam oldu aradığımı buldum. Hop değişiyor insanlar. Lafları büyütüp büyütüp inandırıp sonra geri çekiliyorlar. Anlam veremiyorum. Bu kadar da olmaz dediklerimi yaşatıyorlar. Hep aynı cümleleri kuruyorum "böyle tanımadım ben seni". Ben ufacık bir kelimeyle insanları kırar mıyım diye korkarken onlar paramparça ediyordu kalbimi... Ben mi çok hassastım onlar mı çok kötü? Not: mutsuzum.
Evet mutluyum. Mutsuzluk için birçok sebep bulabilen insanoğlu nedense mutluluk için daha fazla sebep varken görmezden gelip yine mutsuzluğu seçiyor. Akşam serinliğinde kahve, sigara yapabiliyorsam, ailem varsa cebimde bir kahve daha alacak kadar param varsa mutluyum.
Ne mutluluğu lan? 10 saat çalışıp, günde en az 2 saat trafikte geçirip, üzerine 2 oda 1 salon 60 m2 eve gelip, ertesi sabah aynı haltı yeyip haftada bir gün tatil yapıp, kazanılan para kira, mira derken ucu ucuna yetince neyin mutluluğu?
Önünü göremezsek, vatan hainleri meclisi doldurmuşken 9 yıldan beri terörü çözmek yerine tam tersi yeniden var eden başbakan Ramazan diye sabrediyoruz, ramazan sonrası göreceğiz demagojisi yaparken, her allah'ın günü anadolu'nun yiğit Türk çocukları mezarı görürken neyin mutluluğu?
Borsa, morsa, döviz, möviz derken ekonominin emekle değil üç-kağıtla döndüğü, işçinin, mühendisin adam yerine koyulmadığı, KPSS kazanamayınca 4 yıllık öğretmenlik bitirmişlerin öğretmen adayı diye öğretmen yerine koyulmadığı, çiftçinin gün geçtikçe somali çiftçisine döndüğü, lakin lümpen vatandaşın bütün bunlara rağmen sömürücülerine oy verdiği ülkede neyin mutluluğu?
Mutlu değilim.
önümü göremediğim yerde nasıl mutlu olayım.
Bütün bu koşullar yüzünden bir tek sen mi beni mutlu edeceksin?
yoksa bu koşullar yüzünden birbirimizi mi mutsuz ederiz?
Mutlu değilim canım. değilim. çocuğumuz olsun gitsin ölsün PKK'ya karşı vuruşurken mesele değil, yaratılışının gereğini yerine getirir, sonuçta Türktür ama ölümünün gözünde kıymetli olmadığı yöneticiler, ölmese yaşasa onu sömürecek işverenler, işverenleri sömürmese çevresindeki duyarsız, cahil insanların ona çektirecekleri yüzünden de mutlu değilim.
Keşke ülke biraz daha güzel olsaydı da mutlu olabilseydim, olabilseydik, bu koşullar bizi mutsuz etmeseydi.
