sevmemek nankörlük, saygı duymamak aptallıktır. düşmanı, yunan venizelos 1934'te nobel barış ödülü'ne aday göstermiştir bu adamı. beyni olanın takdir edeceği insandır. düşünme yetisinden uzak olup da her fırsatta "dömögrasü, höğğ" diye saçmalayan tek tip ayrılıkçı odunlar asla anlamayacaktır kendisini.
gizli vasiyeti oldugu iddia edilen ilk cumhurbaskanimiz.
ne kadar dogrudur bilinmez ama; kenan evren ve turgut özal'in bu vasiyeti 1988'de okuduklari belirtilmis ve henüz ülke sartlarin elverisli olmadigi gerekcesiyle 25 yillik serh konulmustur ilgili vasiyete
-çanakkale zaferi'yle beraber tüm müslümanlara ya da şöyle diyeyim; sömürge altındaki tüm ülkelere cesaret vermiş kişidir. bu zaferden sonra onun adı, resimleri gazetelerde sayfalarca basılmış ve birden tüm zor durumdaki insanların umut kaynağı olmuştur. evlendikten sonraki balayı günlerini bile anadolu'yu karış karış dolaşarak geçirmiş. sadece milletine örnek olabilmek için.
-Günümüz türkiye'sinde bizler tartışabiliyorsak (türban veya kürt sorununu kastetmiyorum; çünkü onlar bizlerin sorunu değidir. dişarıdan bize aşılanmaya çalışılan sorunlardır) o'nun sayesindedir.
-Küçüklüğümde hayatı ile ilgili dergilerin ciltlerin veya fotograf albümlerinin verildiği insan. (fotograf albümündeki anlatış bile oldukça farklı. o zamanlar atatürk'ün bu cumhuriyet'in kurucusu olması, savaşçı kimliği, yenilikleri hazırlaması gibi pek çok özelliği ne de güzel anlatılmış... üstelik bunu veren o günlerin bir magazin dergisi)
-sürekli olarak rüyamda gördüğü ve aradığım kişi. ama biliyorum ki aramak boşuna. önemli olan onu özlemek veya onu aramak değil. çünkü bu onun isteyeceği son şey olurdu. onu anlamak ve ona layık olmaya çalışmak. önemli olan budur işte!
kimse kimseyi sevmek zorunda değildir. sevmeyeni suçlayamayız.
sadece seviyorsak onu belli edebiliriz. bunu da bir şey için yapmayız. **açıklama: atatürk' ü seviyorum ama sadece bu kadar.
gününün koşullarında yaptıkları göz önünde bulundurulduğunda saygı duymamanın gülünçlükten öte bir şey olmadığı liderdir. nitekim kimi yunan devlet adamları dahi, tüm dünya tarafından yirminci yüzyılın en büyükleri arasında kabul edilmiştir.
kemalizm diye bir şey bırakmıştır geriye. herkes adının sonunda -izm eki ile anılmaz. ha kemalizm bugün ne kadar daha yaşayabilir ya da yaşamalıdır; bunun tartışılması anlaşılırdır ancak kemal'e saygı duymamak, onu sevmemek gerçekten gülünçtür.
bugün derslikler ve içinden rte çıkan okul kitapların ilk sayfaları dışında fotografı dahi pek görülmeyendir. göz önünde olması, anılması istenmeyendir.
bir de biz solcuyuz, kemalistiz diye gezenler vardır; onların da evlerinde iş yerlerinde kemal'in askeri üniforması ile çekilmiş fotograflarını görmek insanın içine yakar. nitekim kemal bir devletin önderi olduktan sonra askeri üniformasıyla hiç fotograf çektirmemiştir.
müthiş bir zeka, müthiş bir yürek. varlığına, düşüncelerine, yaptıklarına, yapıtlarına karşı çıkan zihniyetteki tüm insanımsıları "allah'a" havale ediyorum...
şimdi kalksa gelse mezarından ATAM senin ki de dolmazmıydı dedirten hadiselerin rüzgarını durmaksızın ense kökümüzde hissetiğimiz, --ahhh ahh yokluğunu bir kez daha hissediyoruz-- Atatürkçülüğü ve değerlerini benimseyemeyen kör cehaletin başgösterdiği şu zaman ve ortamda bizlerin onun değerlerine sahip çıkarak ve yüksek sesle dile getirerek tekrar tekrar hatırlatılması gereken fenomen.. düşünceler bütünü.. yüce türk evladı..
onu aslinda ozel sey yapan tek adam olmasi veya savas dehasi olmasi degil.
onu ozel yapan evvela bize ogrettigi ve ogutledigi yasam bicimidir. benim ondan anladigimi en net olan sey budur.
ataturk, bize bizi anlatmis, bize bizi animsatmistir. bir bebek gibi, bir evlat gibi ozenle yetistirmistir, buyutmustur.
iste bu yuzden ona "babamiz" diyebiliriz, bu yuzden ataturk deriz.
evvela bizi esirlikten, bicarelikten, dolayisiyla tembellikten uzaklastirmistir. fitilimizi ateslemistir, gucumuzu bize hatirlatmistir.
buraya dikkat edin lutfen, bizi guclu kildi demiyorum. her zaman gucle anildi ismimiz. gelin gorun ki islemeyen dimaglarin kapasitesi onemsizdir.
yumruk atmayan kollar da uyusmaya mahkumdur ayni sekilde.
ataturk, bizim zekamizdan emin ve gucumuze vakifti. hissederdi, bilirdi ve guvenirdi. guvenmeden nasil boyle bir devrimi yapabilirdi ki?
o cozmustu bizi. uzerimizdeki olu topragini atmisti. deyim yerindeyse "uyan artik!" diye haykirmisti bize.
ne dusman umrundaydi, ne padisah, ne seyhulislam. cunku onu kole yapacak adami tanimazdi. inkar etmek namumkun; tanimadi.
akabinde, yani olu topraginin atilmasindan sonra, tekrar savasmayi ogretti ve tekrar kendimize guvenmeyi. belki de ona "bas ogretmen" sifatini da bu yuzden yakistirdik.
ve savastik. atalarimiz, kanlarini feda ettiler bu topraga, azraile tas cikarircasina. nitekim, ataturk te olumu emretti. azrail bile saskindi nazarimizda.
ve "yasamak" icin olmeyi goze aldik. kanimiza isledi. bu kan, deli kandi. bu kan, emekli kandi, helal kandi.
ve kazandik. artik bu toprakta helal toprakti, bize helal toprakti.
yasamayi haketmis bir millettik. ataturk te bu degerli yasamin ziyan edilmemesinin gerekliligini bilirdi. cunku insan gibi yasamayi bilirdi.
ne kadinimiza, ne erkegimize koleligi degil, insanligi ogretti.
o olmasaydi belki simdi adim james olmazdi, ama belki de bir kizim oldugunda onu kuma gomerdim, belki karim oldugu vakit onu doverdim ve ustune -sadece helal diye- dort kadin daha getirirdim... ve siz, siz de yapabilirdiniz.
demek istedigim ataturk bize baskasinin koydugu kurallari ve aliskanliklar ezberletmek yerine kendi aklimiz oldugunu ve onunla iyiligi ve dogrulugu bulabilecegimizi gosterdi.
arap ozentisi haramzadeler olmamamiz gerektigini hatirlatti, calismanin, kazanmanin, zaferin tadini ogretti.
kendi irademizle de adam olabilecegimizi kanitladi.
ne mutlu turk'um diyene derken bize aslinda "ozunuz, herseyinizdir" demek istedi. cunku biliyorduk ki bir gun, tipki bugun oldugu gibi birileri bize bizi unutturmaya gayret edicek ve hatta muvaffak olacakti. biz unutmayalim diye miras birakti bu hazineleri. ona tapinmak icin degil, halen onla berabermiscesine onun fikirlerine basvurmamiz ve ihya olmamiz icin.
iste boyle eli opulesi bir insandi. onu hic tanimadim, hic gormedim, heyecanla yanina yaklasmadim.
ama fikirlerini tanidim, onu okudum, yaptiklarini izledim, dinledim.
ve simdi idare diye onume koydugunuz bu bana yabanci, buzdolabimsi yapiya bakiyorum da.
onu ve onun fikirlerini cok ozledim.
bir menfaati, evi, gemisi, arabasi icin bu vatani sever taklidi yapan insanlari degil. herseyini kaybetmek pahasina yuregini ortaya koymus insani ozledim.
adına yapılan yorumlarda terbiyesizlik ile eleştiri arasındaki çizginin korunması gereken kişi. her bireyin doğru ya da yanlış yaptığı şeyler vardır; ve fakat saygısızlık kesinlikle kabul edilebilir değildir; hele bu ülkenin ortak değerlerinden biri olan birine karşı yapıldığı vakit.
hakkinda ne kadar kitap yazilirsa yazilsin yinede anlatilamayacak kadar derin biridir. dehadir,önderdir, kahramandir... türk milleti için herşeydir. ölümü erken olmuştur biraz daha yaşasaydi acaba daha mi iyi olurdu diye düşündüren ulu insandir.
demokrasiden nasibini almamış kuyruk acısı içindeki kişilerim atam bugünleri de mi görcektik şeklindeki feryatlarla ağlama duvarı niyetine kullandıkları ulu önderimiz.
