cikar amaci guduldugu icin olabilir. ataturk hem siyasi, hem de sosyal yasayis biciminin vazgecilmez ve getirisi en yuksek sembollerinden. turkan saylan olsun, ergenokoncu postmodern gerillalar olsun, veya tuncay ozkanlar, deniz' ler, baykal' lar olsun, ittihat ve terakkiciler olsun cokca nemalandilar bu isimden.
bilerek yapıyorsan nankörlüktür. yoksa hayatını, kendi ülkende özgür yaşaman için adamış bir insanı sevmemen için zihni yetilerinin gelişmemiş olması gerekir. eblehlik gibi...
her şeyi bir yana bırakalım, atatürkseverlerin, atatürk'ü sevmeyenlere atatürk adına verdiği cevaplar bile bu sebepleri arttırmaktadır. atatürk'ü sevmek için hiçbir neden olmadığı söylenemez, ama bizatihi atatürkseverler tartışma düzeyi, bilgi dağarcığı ve üslubuyla kendi sevgi nedenlerini elleriyle yıpratmakta, ortaya makul bir neden koyamamaktadırlar. en başta sözlük ortamlarında atatürkçü arkadaşların salt atatürk'e olan sevgisi sebebiyle kendisine başkalarına hakaret hakkı tanıyanlaradır sözüm. muhattabına elle tutulur bir şeyler söyleyeceğine dingil, çükkafalı gibi hakaretler etmek, sahiplendiği "baban kimdi bilemezdin şerefsiz" gibi -neyzen tevfik'e ait olmadığını bile bilmediği- dizeleri sıralamak birer fikir değil, cehaletin göstergesi olabilir. ("ama olur mu, atatürkçü aydınlık kara cehaletin düşmanıdır paşam?") (bkz: küfretmeden konuşan atatürkçü olur mu) bu bir tartışma da değildir, 5 yaşındaki çocuğun sinirlendiği arkadaşına "salak-aptal-gerizekalı" kelimelerini ardı ardına sıralamasına benzer.
evvela atatürk'ü sevmek için geçerli nedenler olabilir, "vatanı kurtarması", "türkiye'yi modernleştirmesi" gibi... buna karşın sevmemek için makul gerekçeler de vardır. harf devriminden önce latin alfabesi karşıtı yazdığı yazılar nedeniyle idam edilen iskilipli atıf hoca, muhalefetin susturulması, dersim'de çocukların süngülenmesi bu makul gerekçelerden bazıları olabilir mi acaba? "o dönemde gerekliydi" gibi gerekçelerle bu uygulamaları tevil etmeye de çalışmayalım, herkes o dönemde bunların gerekli olduğu görüşünü savunmak zorunda değildir. böyle düşünenlerden birisi de bu satırların yazarıdır. 1908-1913 arasında demokrasiyi yaşamış, kurtuluş savaşı gibi cumhuriyet döneminden bile olağanüstü bir dönemde bile en azından bir muhalefetin yaşatıldığı bir ülkeden bahsediyoruz. bu iki dönem de o meşhur "olağanüstü şartlar" yüzünden sona ermedi. bu cihetledir ki, atatürk'ü sevmek veya sevmemek zihnimizdeki değerler hiyerarşisinde nelerin öne çıktığına bağlıdır. mevzubahisin vatan olduğunda gerisinin teferruat olduğunu düşünenler atatürk'ü sevebilirler, yaptıklarını tasvip edebilirler. ama bazıları da tam aksine düşünürler, tek parti diktatörlüğünün, baskının, insanları sindirmenin kim tarafından, hangi zamanda yapılırsa yapılsın kötü bir şey olduğunu, bunları uygulayanların ne türlü meziyetleri olursa olsun tasvip edilemeyeceğini düşünürler. bu başka liderler için de geçerlidir, kimisi amerikan karşıtı olması sebebiyle kuzey kore diktatörü kim jong il'i över, kimisi böyle bir ülkede yaşamanın cehennem şartlarından farksız olduğunu düşündüğü için kendisine lanet eder. bir lidere karşı olan duygular, bu yüzden kişiden kişiye değişebilir. atatürk'ü sevmeyenlerin dinci, çember sakallı hacı hoca tipleri olmasına gerek yoktur, kemalist kesim tarafından "atatürk düşmanları" olarak tasnif edilenlerin birçoğu da ateist-materyalist insanlardır zaten. ("olamaz, fethullahçı onlar paşam?") netice itibarıyla bir kefesinde "atatürkçü aydınlık kesim"in, bir kefesinde "irancı-dinci-laik-cumhuriyet-karşıtları"nın bulunduğu bir terazi yok atatürkçü arkadaşlarımızın sandığı gibi. atatürk'ü farklı noktalardan, farklı açılardan, farklı nispette eleştiren birçok insan var.
bu tür konuları konuşurken herkesin haddini bilmesi, kendisine çekidüzen vermesi, yaptığı polemiği bilimsel düzeyde yürütmesi gerekir. bu ülkenin sahibi, ne kemalistler, ne atatürkçüler, ne de başka bir zümredir, bu ülke üzerinde yaşayan herkestir. "ya sev ya terk et" gibi faşist repliklerini ortaya koymadan önce iyice düşünmesi gerekmektedir bazı insanların.
türkiye'de yaşayıp atatürk'ü sevmemek. sevmeyen defolup bu ülkeden gidebilir. bir dayatmadan bahsediliyor. Dayatma okul kitaplarında atatürk'ün resimlerinin olması yada ilköğretim çocuklarına atatürk'ün hayatının ezberletilmesi midir? yüz yılda bir dünyaya gelebilecek bir lidere bunu da fazla görmeyin be kardeşim...
toplum yapısına aykırı bütün olayları yapanların kendilerini sürekli atatürkçü olarak lanse etmelerinden kaynaklamaktadır. atatürk'e sorsalar tasvip etmeyeceği işleri bile ona yıkarlarsa olacağı budur. atatürk'e düşmen bir nesil böyle yetiştirilir.
kendini turk halkindan hissetmeyenin soysuz oldugunu soyleyen mallar olabilir mesela. yani simdik oyleyse dunyanin bir ucunda yasayan insanlar kendilerini turk hissetmedikleri ve ataturk' u sevmedikleri icin soysuz sopsuz oluyorlar. ilginc gercekten. ysni bir insan kendini nasil turk hissedibilir onu da merak ediyorum. boyle gokyuzune umursamaz gozlerle bakip ne mutlu turkum diyene diyince hissedebilir miyim acaba bende turk' lugu. 23 yillik turk olmama ragmen bu histen mahrum kalmaya mi yanarsin, soysuz olduguna mi yanarsin simdik.
kimse kimseye atatürk'ü zorla seveceksin gibi laflar etmiyor bilindiği üzere. sevmeyebilirsin. fakat (!) insan o kadar yazmadan önce oturur biraz düşünür. bu adam başkumandan, başöğretmen, mareşal, gazi gibi ünvanları nasıl aldı ? bugün arkasından atıp tutan sizin gibi mahluklarında rahatı için canını dişine takmadı mı ? gecesini gündüzüne katıp bu devleti kurmak için savaşmadı mı ? hastalıklara, rahatsızlıklara vb. birçok soruna göğüs gerip düşmanı yurttan atmak için son nefesine kadar direnmedi mi ? kusura bakmayın arkadaşlarım ama hepsini yaptı. belki zorunuza gidiyor belki hazmedemiyorsunuz belki de hiç sevmiyorsunuz bizim atamızı. hiçbirini mi yapmıyorsunuz bari atıp tutmayın saygılı olun ki huzur içinde uyusun atamız. bugüne kadar neler söylendi sizin için umrunuzda olmadığı belli , bu dediklerimide dinlemeyin çünkü dedik ya o bizim atamız !
kimsenin zorla tersini (yani "atatürk'ü sevme sebepleri") dayatmadığı sebeplerdir. (!) tabi o yüzden bu konudaki entrylerde şu cümlelerle sık sık karşılaşıyoruz:
sevmemelerinin tek sebebi atatürk!ü zamanında kürt milliyetçilerine karşı gösterdigi mücadele ve atatürkün alkol kullanması yanı aşırı dinci olmaması... kısaca özeti budur.
adam olmalarını sağladığı için. namuslarını kurtardığı için. ezanın sesinin çanla değişmesini önlediği için. ( ya boş verin kime ne anlatıyoz ki, adam olana laf anlatılır, ya da enty yazılır.)
şu yazıyı yazıyorum. lakin oylama yapanlardan tek ricam, tamamen okumalarıdır.
atatürk ün sevilmeme nedeni, bazı özgürlükleri kısıtlamasıdır. nasıl diyeceksiniz. şöyle ki; youtube da videoları sıkça yer alan bir ekip var. conmech adıyla yayınlıyorlar kısa filmlerini. orda "atatürk ü sevmiyorum hümeyni yi seviyorum" diyen kadını tiye almışlar. ordaki kadın söylüyordu bunu. "özgürlüklerimizi kısıtladılar" diyordu. arkasından söylediği şey ise trajikomik.
"...bu laikçiler yüzünden birçok hak ve özgürlüklerimden mahrum kalıyorum. mesela 4 arkadaş ortak bi kocaya giremiyoruz. küçükken yaşlı bir adamla zorla evlendirilemiyoruz. sokakta taşlanarak öldürülemiyorum. bütün bu haklarım laikçiler yüzünden elimden alındı..."
edit: lan hala anlamadı. ben o adamın uğruna ölürüm be embesil. oku işte uyardık başında da.
çok büyük bir deha olması... bugün bu kadar piçlik yapmamızı sağlayan insan olması... hmm buldum bir de sevmeyenlerin türk düşmanı, atatürk düşmanı, muhtemelen dinci ve nurcu, bir de piç olmasıdır.
eksileyin eksileyin çekinmeyin...
"laikliğin zorla halka dayatılmasının" nedenler arasında yer almadığıdı kümedir. s.kik ütopik(kimine göreyse distopik) "bütün heryere dinimiz yayılcak, hem eskiden bu halk paso dinine bağlı süper über müslüman bi toplumdu" hayaliyle yaşayan mallar bunun aksini söylese de, gerçek şudur ki, osmanlı, bugün en islamofobik, en türk düşmanı avrupalı südo-tarihçi tarafından bile tam anlamıyla bir "teokrasi" olarak tanımlanmaz. öncelikle, osmanlı nüfusunun çoğunluğu kırsalda yaşamaktaydı ve kırsalda ise, şehirdeki gibi bir "şeri hukuk nüfuzunun" binde birinden bile -ki osmanlının en üniter zamanlarında bile- söz etmek imkansızdı. tekrarlamakta fayda var, osmanlı tarihinin hiçbir zamanında zaten islami kuralların yüzde yüz hüküm sürdüğü bir teokrasi/eklesiokrasi olmamıştır, aksine, katı bir örfi-gelenekçi, hatta kimi köylerde gerontokratik- bir "yönetim" sistemine sahip olmuştur.
kaldı ki, zaten "köy/kırsal" hayatı için(ki işte bu malların göremedikleri en önemli nokta da budur)-ki hatırlatalım "laiklik" ilk olarak yürürlüğe konduğunda nüfusun halen çoğunluğu kırsalda yaşamaktaydı-, devletin koyduğu sistemler/regülasyonlar -vergilendirme hariç tabii ki-, orada yaşayan halkın zerre de s.kinde olmamıştır.
anlayacağınız, "layikliin direytilinilininilmesiiiğ işteğğ" demagojisi bu sebeplerin arasında yer alamaz, zira nüfusun büyük bir çoğunluğu için, bırakın diretilmeyi, ilk çıktığı zamanlarda laikliğin/laikliğin eksikliğinin kendisi bile bir boş küme ihtiva etmekteydi.
yani, k.tten birşey atılacaksa, destekli sallanmalı, 1980 sonrası çıkan sunni "problemlerin" ancak ve ancak kahvehane insanlarına yutturulabileceği ve az buçuk kafayı kullanabilen veya eğitimli adama-en azından minimal bir tarih ve analiz bilgisi/yetisine sahip- (hangi ideolojiden olursa olsun) kolay kolay inandırılamayacağı gerçekleri göz ardı edilmemelidir.
sallayalım, ama destekli sallayalım. dediğimiz gibi.
cahilliktir. bir kişiye işin eğrisini doğrusunu anlatmazsan şeyhi atatürk'ün eşcinsel olduğunu iddia eder, kuran'ı yaktırdığını ballandıra ballandıra anlatır, esaretin bedeli filmine taş çıkaracak kurgular yaratır kimse de sevmez atatürk'ü. siyasetle uğraşan bir adamın içkisinin, sigarasının kimseyi bağlamaması gerektiğini bilmeyecek kadar eğitimsiz kimseler için atatürk'ü sevmemek en temel haktır. küfretmek çözüm değildir. bakınız:
-ben atatürk'ü sevmiyorum
-senin ben dalağına sokayım vatan haini göt.
-atam izindeyiz.
